Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu




9 Temmuz 2014 Çarşamba

3. ay :)

Ay dönümlerini kaçırmadan yazabilmeyi çok istiyorum.
İkinci ayda yaşadıklarımızı az önce okudum ve güldüm; muhtemelen inş. 4. ayda da şimdi yazdıklarımı okuyup güleceğim. (bunu bilmek bile güzel)
Yalnız bu 3. aydan beklentim büyük; koliğin "aa o da neydi ki" seviyesinde geçmesini ümit ediyorum. Biliyorum biraz ütopik oldu ama :)
Bu ay -ben bebek olsam kesin üzerine kusardım- çocuk doktoru yine beni tavırlarıyla sinir etti. Adamın teknik bilgisi gayet iyi de sosyal yön sıfır hatta eksi. Ondan çıkıp doğum doktorumuza kapıdan uğradık; Elif'i o kadar çok sevdi ki. Keşke çocuk doktorumuz da o olsaydı dedik :)
Geçen aydan sonraki en güzel gelişmelerden biri sling ise diğeri de benim Elif'in arabasıyla dışarı çıkmaya alışmam oldu. Sadece sabahları çıkıyorduk aslında ama şimdi günde en az 2 kez çıkıyoruz. Sabah çıkışımız 9.30'u buluyor. Saatler/geziler vs. hepsi Elif'in durumuna bağlı. Mesela bu sabah tammm yatağında uyuyacak gibi yaptı. Bekledim, kanmadım. Baktım hakkaten uyuyor, kısacık işlerimi hallettim. (ilk ve en önemlisi tuvalet; bunu hiç atlamıyorum) derken ütüyü fişe taktım. Hani tamam "my time" diye bir şey var ama Tracy Ablanın haberi var mı acaba evdeki işlerin de yapılması gerektiğinden :) İşte o ara "anniii" diye bir ses. Bu ara böyle. Hani olur da annem beni başkasıyla karıştırıp yanıma gelmezse diye yapıyor sanırım. Bağırış şöyle "anniiiii" :) öğlen sıcağında da mecburen çıkıyoruz. Beni gören tanıyamıyor tabii. Yüzüme nerdeyse bembeyaz  olacak şekilde güneş kremini sürüyorum; kafamda kocaman şapka, bir de güneş gözlüğünü taktım mı. İnsanlar bu halde tatile/denize falan gidiyorlar değil mi :) Dışarıda da ağlamaya devam eden Elif apartmandaki komşuların dikkatini çektiği yetmezmiş gibi komşu apartmanlara da kendini tanıtmış durumda. İnsanlar bana "durmuyor heralde yine" bakışı atıyor, görüyorum. Bizim apartmandakiler zaten kolik olduğunu anladı/biliyor; neyse ki ses için şikayete gelen olmadı. Garibim alt komşum-henüz karşılaşmadık- da aynı dertten muzdarip: ağlayan bebe sendromu. Onunki 1 yaşında erkek ve onun da zaman zaman sinirleri bozuluyor; duyabiliyorum. Kapısını çalıp "gel kardeş birlikte çıkalım dışarı; ikisi ağlasın dursun, biz de o ara sohbet ederiz." diyesim geliyor. Gerçekten.
Bir de apartmandaki irili ufaklı çocuklara bayılıyorum. Onlar varsa kapıdan giriş çıkışımız öyle rahat ki. İki tane kapıdan da prenses geliyormuş gibi geçiyoruz. Her geçişimizde "ayyy bu çok tatlı" deyip Elif'in koluna dokunmalarına elbette ki ses çıkarmıyorum çünkü onu çok seviyorlar. "ay bu zeytin kadaaar" demişti biri geçen gün. Öteki de "zeytin Eliften daha büyük" diye cevap vermişti.(ilk doğduğunda :) Kısacası bir dolu ablası ve abisi var :)
Bu ayın en bomba gelişmesi evine dönen anane oldu. Alışma süreci hala devam ediyor. Anneme "acaba gelsen mi" desem koşup gelir :) Ama hem onun düzeninin bozulmasını istemiyorum; şu an yazlıkta ve denize karşı kahvesini yudumluyor ohh mis :) hem de ben alışayım artık diyorum. Annemin en büyük yardımı ev işleri, yemek vs. de olmuştu. O zamanlar kıymetini bilememişim :) Şimdi her yer "her yer"de :)

Neler Öğrendim?
-Komşuların bizi görüp "çok ağlayan bebek bu boncuk mu?" dediklerinde "evet ama benim alt kattaki de çok ağlıyor; belki onu duyuyorsunuzudur" gibi pişkin bir cevap verebileceğimi bilemezdim.
-  Elif'e "hmm sanırım altımızı değiştirmemiz gerek, pek güzel kokular geliyor" deyip Elif'in altını açtığımda kokunun ondan gelmediğini gördüğümdeki şok :) Evet o şahane koku dışarlarda fırfır gezip terleyen anasına aitmiş :)
- (Bunun Elifle alakası yok ama yine de bu ay öğrendim :) Benim sevgili kuzenim yıllaaaar önce bebek bakımını kitaplardan öğrenirken "ek gıda" kısmında açıklayıcı ifadeler olmadığından pizza ile başlamış :)) Neyseki bu bebeye olumlu etki yapmış da Çağla yüzmede birinci oldu :) (neyseki zeki anası blogu okuyor da arkasından konuşmuş gibi olmuyorum :P)
- Evdeki minik davulun sesine dikkat kesilen Elif'in ağlamayı unutabileceğini :)
- Blog yazmanın beni rahatlattığını ve bu sayede güzel insanların karşıma çıktığını :)
- Annemin -kullanamayacğını bilse de- sırf torununu görmek için dokunmatik ekran yeni bir telefon almak isteyebileceğini :) neyse ki maillerine bakabiliyor :)
- Çooook istesem de kardeşimin düğününe gidemedim. Bu çok içime oturdu. Elif 50 günlüktü ve gece-gündüz ağlıyordu; cesaret edemedik :/
- 1 Kitap 1 Mektup etkinliğine geri döndük; eğlendik :)
- Dışarıda hiç durmadan ağlayan bebeyi kucağıma alıp öteki elimle de arabasını iterek eve kadar gelebildiğimi...
- Sol elimi hayatım boyunca hiç bu kadar fazla kullanmadığımı; sağ el dolu ise ve acıkmışsan başka çare yok dostum :)
- Bazı kitapları ayakta bazılarını yürüyüşlerde bitirebildiğimi
-Elif'e her gün #bugünneokuduk etiketiyle kitap okuyup/paylaşarak bir dolu insanla ortak keyif oluşturabileceğimizi :)
- Canım çoook sıkıldığında 1 karıncanın bana umut verebildiğini; yılmamayı öğrettiğini (buraya da yükleyeceğim)

Bu ayda da ben Eliften bir dolu şey öğrendim. Bazen pofladım bazen 1 karıncanın peşine düştüm... Ama en çok da "kendim yapabiliyormuşum ben bu işi" diyebildim; gururluyum :)

 

8 yorum:

  1. Ahh üç ay bana ne kadar uzak görünüyor bir bilseniz...Biz de bir ayı devirdik ( süre kısa ama vurucu olduğu için bildiğin devrildik yani), kolik sancılarımızı rutine bindirdik...Dün tam da iftar saatinde, üzerinde abuk subuk kıyafetler, ayağında kocaman terliklerle arabaya koşturan ve de ağlayan bebeğini dolaşarak uyutup huşuu içinde dönen aile bizdik :)
    Üçüncü ayınızın sağlık, huzur, bolca gülücük getirmesini dilerim...

    Not: Sahi bebek arabasıyla dolaştırınca da susuyor mu bebişler? Bugün de onu deneyeceğim...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Oyyy kolik miii ??? Seni çok ama çok iyi anlıyorum. Ki sen zaten tecrübeli bir annesin, insan cidden çok zorlanıyor. Bana söylediklerinde sinir olup gülmüştüm bu lafa ama cidden "geçici bir dönem" deniyor :) biz hemen her yöntemi denedik. gaz damlaları, sling, sallama, şştt sesi, arabada/açık havada gezdirme,ana kucağı titreşimi, kucakta halay çeker gibi sallanma.. aklına ne gelirse.. bir dönem en çok saç kurutma mak. sesi iyi gelmişti..hala öyle gerçi..emzik alıyordu mesela bir ara ama şimdi almıyor.. dediğin resmin benzerleri bizde de oldu..Allah anneye sabır ve güç versin diyorum ben. Başkalarını bilemem ama ben çok zorlandım. Hopp oturup ağlıyor(d)um :)
      Size de ennn güzel gazsız aylar dilerim..

      Sil
  2. anni diye onu karıştırmayayım diye demişsin ya, komik bir anı anlatayım; geçen yıl oğlumun bir gösterisine gittik, Öğrenciler bizden önce gitmişlerdi onlar konferans salonunda oturuyordu. Ben içeri girdim , salonda merdivenlerden karanlıkta düşmüyeyim diye hem önüme bakıyor hem gözümün ucu ile karanlıkta oğlumu arıyorken bir ses yükseldi "Elvan Annneeeee" .
    Bir baktım oğlum beni görmüş aşağıdan bana sesleniyor ben kriz, salon kriz:)))))))) Oğlum neden Elvan anne diye bağırdın dedim.
    Cevap süperdi.
    Anne deseydim başkası annesini çağırıyor
    zanneder bana bakmazdın:)))))))))))))))))))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. ay canım ya.. hahaha ne kadar güldüm :) "elvan anne" demek :) kafası zehir maşallah kuzunun :)

      Sil
  3. ah çok tatlı ama bu notlar,bende istemiş ama yazamamıştım ki gözünü korkutmak istemem ama sonradan çok çok zorlaşıyor bu yazmak için zaman ayırma kısmı..sevgiler ..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Mutlaka.. yani tahmin edebiliyorum.. bakalım ben de gittiği yere kadar diyorum şimdilik :)
      sağolasın.. ömer deniz'i öperim :)

      Sil
  4. İyi ki yazıyorsun...ileride büyüdüğünde bayılıcak bu notlara :)

    YanıtlaSil
  5. Keşke ben de yazsaymışım dediklerim, neler öğrenmiştim ben de:)
    Pizza mııııı?????İnanmıyorum:)
    Bu alemde çok güzel insanlar tanıdım, iyi ki yazıyorsun.

    YanıtlaSil

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...