Günün Mutluluk Sebebi -1

İlk önce galiba Yeliz'in blogunda görmüştüm buna benzer bir etkinlik, hoşuma gitmişti. Bugün de sevgili mutlu keçide görünce dayanamadım ve ben de katılmaya karar verdim. İngilizcem çok iyi değilken yabancı dilde bir başlık atmak istemedim açıkçası, ben de zaten instagram hesabımda kullandığım bir etiket olan "günün mutluluk sebebi" başlığı ile bir şeyler paylaşmak istedim.
Blog yazmak beni bu kadar çok mutlu ederken blog yazamamamın sebebini buldum sonunda. Vakitsizlik değil, hayır. Çünkü bence insan isterse her şeye vakit bulabilir, vakti kendisi yaratabilir.
Yazamamamın asıl sebebi aklımdakileri bir araya toparlarken zorlanmam yani bir anda her şeyden bahsetmek istiyorum, şu bir türlü yazamadığım Elifin 1 yaş, ek gıda, uyku vs yazıları hep bu sebepten beklemede. Kitap yazıları da aynı sebepten duruyor, taslaklara baktıkça üzülüyorum. Üzüldükçe de bloguma karşı vicdan azabı duyuyorum ki bu ara vicdan dediğimiz canlının sesini iş yerinde bolca dinlettikleri için "15 aylık bebeği tüm gün kreşe mi verdiniz, hiii" şeklinde, cidden doluyum.
Ben de bloguma bir hareket ve renk katar, ben de canlanırım ve yazmaktan uzaklaşmamış olurum diye kendime bir "challenge" yaptım (yazılışı doğru mu onu bile bilmiyorum)
Her güne birkaç mutluluk sebebi ile blogumu şenlendireceğim, böylece geri dönüp baktığımda -canım sıkkınsa bile- bir acayip mutluluk duyacağım, hedefim bu.
Bunun için Yeliz ve mutlu keçiye teşekkürlerimi sunayım, hiç aklıma gelmezdi böyle bir şey.
İlk mutluluk sebebi paylaşımım da yazılarını okumayı çok sevdiğim iki blogdan gelsin.
Bir tanesi sevgili Gece, diğeri de Küçük Joe. Yeni yazılarını heyecanla bekliyorum, ne yazık ki çabucak okuyup bitiriyorum ama neyse ki eski yazılarını dönüp dönüp okuyabiliyorum. (neyse ki, ne yazık ki :)
Gece'nin yazılarında en sevdiğim şey, pozitifliği. İki çocuklu hayatı öyle "basit" anlatıyor ki, tek çocuklu halde kafayı yediğim zamanlarda "amanııın nasıl yapabiliyor" dediğim çok oluyor :) Eminim ki zorlandığı zamanlar oluyordur ama işleri biraz da pratik tarafından halledebiliyor. Ve tabii ki sıklıkla yazıyor bloguna. Blog tanıtımı yapıyormuş gibi olmayayım çünkü "blogunuzu çok sevdim, bana da beklerim" diyen "misafirperver" bloggerları pek sevmiyorum ama özellikle annelik hakkında Gece'nin yazılarını okumanızı tavsiye ederim.
İkinci blog ise "İyi Geceler Küçük Joe". Nasıl anlatsam? Joe sanki karşımda oturuyor ve bana usulca birşeyler anlatıyor gibi yazıyor, herhangi birşey öğretme kaygısı da yok, sadece deneyimlerini kişisel blogunda paylaşıyor. Bazen satranç oluyor bu bazen bir konser. Son zamanlarda değişim & dönüşüm içinde ve bu yazılarını çok seviyorum.
Etrafta gerçekten o kadar olumsuz şey oluyor ki, daha geçen hafta Elif 39.5 idi, bayramda ben 39.5 ateşliydim, işyerindeki komediler, memlekette dönen dolaplar derken şu ara tatile de gidemediğimize göre bakış açımı değiştirmek ve kendime günün mutluluk sebepleri bulmak istedim.
Bir de baktım ne göreyim, onlar hep karşımda duruyormuş.
Bu görsel de iş çıkışı gölge-ışık oyununa hayran kaldığım yeşillikten.

*Saçma bir sevgi pıtırcığı hali değil bu, sadece "aslında var olan ama benim bir şekilde gözümden kaçan güzel şeyleri kendime gösterme çabam" diyelim bu başlığa.
Katılmak isteyen olur mu bilmiyorum, sanırım bloglarda ciddi bir durgunluk var ama ben yazmak istiyorum. Yazdıkça rahatlıyorum.
Hani olur da katılmak isterseniz diye, adlarınızı buraya yazayım: Filiz, Pelin, Kitana, Aslı, Yağmur, Özlem, Selcen, Ayşegül, Serra, Yasemen :)