Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu




16 Haziran 2016 Perşembe

Elif Büyüyor / 26 Aylık

2 yaş yazısından sonra Elif ile ilgili buraya pek bir şey eklememişim, kaç gündür de yazmak istiyordum, işte geldim buradayım :)
Elif'in 19-23 ay arası bambaşka bir dönemi vardı, o dönem sahiden çıldırma noktasına geldiğim çok olmuştu. Tam olarak konuşamadığından ne istediğini de anlayamıyorduk.
23-24 aylık dönem ise tam bir çiçekti hatta ben bunun bize hediye olarak verildiğini düşünmüştüm.
Karabalığa kalsa 2 yaş krizlerini atlatmıştık ama ben anne bloglarından okuduğum kadarıyla (kitaplardan çok daha iyi bence birçoğu) ona sadece hafifçe sırıtıyordum. (neyse ki altın dişim falan yok da, o sırıtışla daha da parlamıyor :P)
Doğum gününden kısa bir süre sonra da adına "2 yaş halleri" diyebileceğimiz Elif'in bambaşka bir yüzü ile tanıştık. Bu dönem için Pelinden okuduklarım/ paylaştıklarımız bana çok daha iyi hissettirirken okuduğum kitaplarda yolumu kaybediyordum. Ki son dönemde çok az ebeveyn kitabı okudum.
"Kriz" dediğimiz anları tetikleyenin ne olduğunu bilmiyoruz, ortak kesişim kümeleri yok. Belki sadece "engellenme" halleri. Bir anda kolik dönemine gidiyor sanki Elif. Çok şükür ki fazla uzun sürmüyor, bazıları 15 bazıları da 45 dakika. 5 saatlik kolikten sonra tüm bunlara çok şükür diyorum(z) :) Elif henüz 26 aylık olduğu için önümüzde bizi nasıl bir süreç beklediğini de bilmiyoruz haliyle, büyük de konuşmamak lazım ama şunu gördüm. "Sakin kal" ve çocuğuna bir şekilde sevgini hissettir. "Keep calm"lı cümleler boşa değil yani.
Bir şeyi aynı anda hem isteyip hem de istemeyen hatta o anlarda ne istediğini bile bilmeden kusacak hale gelene kadar ağlayan bir bebe var neticede karşımızda. (hoplayıp zıplayan, kendini yere zank diye atıp çığırtısından kapının zilini duyamadığımız anlardan bahsediyorum.)
"Gelişiminin bir evresi" diye objektif bir gözle bakmak zor.
Şimdilik ben daha iyiyim.
Babanın içi parçalanıyor ama onun iyiliği için üzerine gitmiyor. Seansın sonunda bolca sarılıyoruz ve sonrasında Elif en azından bir süre daha çiçek gibi oluyor.
Hatırlanacak bir başka şey de bu dönemin geçici olduğu. Bu da insanı motive ediyor. Ya da kolik dönemi bizi bu sürece alıştırmış, bilmiyorum.
Kreşte yepyeni bir süreç bizi bekliyor, en sevdiği yardımcı öğretmen kreşten ayrıldı, kendi öğretmeni de yeni bebek grubu alacak. Kısacası Elif arkadaşlarıyla bir üst gruba geçecek yeni öğretmenleriyle tanışacaklar. Mevcutlardan bizim gözdemiz olan öğretmenler olsun çok istiyoruz ama hayırlısı demekte fayda var. Yani bazen işleri olduğu gibi yoluna bırakmak gerek. Bakalım sonuç ne olacak?
Toprağı, çamuru, taşı çok seviyor. Parkı, sallanmayı, kaymayı, tırmanmayı, kuş kovalamayı çok seviyor.
Konuşması iyice arttı. "Anne kız takılalım, parka gidelim. Yürüyerek gidelim. Ne dersin?" dedi geçen hafta sonu.
Hala oldukça babacı. "Benim babam o" diye bir aşırı sahiplenme halinde. Sanki ben aksini iddia etmişim gibi ehehehe :P
Aydede aşkı ne olacak bu yavrunun bilemiyorum. Kreşten çıkıyor, aydede, uyuyacak aydede, gece uyanıyor, aydede! Varsa yoksa aydede!
Geçen gün "aydede ışıkları kapattı" dedi ve kafasını yastığa koydu, hayal dünyasına bayılıyorum :)
Uyku demişken de aklıma geldi, tam 2 ay bitti uyku eğitiminde. Elif'i yatağına koyup iyi geceler dileyip odadan çıktığımız bir eğitim olmadı bizimki. Niyetimiz de bu değildi zaten.
Süreç biraz "biraz özgü" oldu, kreş psikologunun tavsiyeleri ile başlamış olsak da hakkımı yemeyeyim bunda benim azmimin etkisi var.
Öğrenilmiş çaresizlik halimiz kırıldı diyebilirim.
Şartlandırmanın ne denli etkili olduğunu gördük.
Çocukların rutin bağımlılıklarının faydasını yaşadık.
Hepsi için de bin şükür.

Geçen hafta bezelye ve barbunya ayıkladık, çok sevdi. Ben hala çocuğuyla aktivite yapan anne değilim. Bu konuda kendimi zorlamayı bıraktım. Ben de parkta eğlenmeyi seven, birlikte kitap okumaktan hoşlanan bir anne modeliyim. "Meli/malı"larla yormuyorum artık kendimi. (daha az diyelim)

Bu ara en sevdiği kitap da ÇU. kütüphaneye yazmıştım hatta. Elif çok seviyor bu kitabı ama hiçbir kitap "Gübercin" ile arasına giremez. Bir de "Fil".
"Nasıl /nerden/neden/kim" sorularının devamlı sorulduğu bu günlerde "Fil neden uyuyor, nereden uyuyor, fil kiminle uyuyor" sorularıyla eğleniyoruz.
Dün gece uyumadan, "Biz nerdeyiz?" dedi. "Senin odandayız." dedim. "Nereden geldik?" dedi. (zaten uykum gelmişti) "Buradan geldik" dedim gayet sallama ses tonumla :) "Buradan gelmedik, kapıdan geldik" dedi.
Ballı lokma tatlısı halleri tam gaz devam ediyor yani.
Ağlama krizlerinin sabah tam evden çıkarken olmayanını daha çok seviyor olsak da Elif'i tüm halleri ile sevdiğimizi fark ettim(k). Belki saçma bir cümle gibi oldu ama gerçekten öyle.
Bir de bu "ayna" çalışması bana çok iyi geldi, annelik hallerimde bana dinginlik getirdi, tam da bu ara lazımmış zaten, iyi oldu :)

8 yorum:

  1. Ne mutlu size; Ne mutlu çocuğunuza gösterdiğiniz ilgiye...

    YanıtlaSil
  2. Kuzum, dün ağlamaktan kıpkırmızı olan bebelerdiniz, bugün anneyle takılmaktan bahsediyorsunuz. Zaman azıcık acımasız mı ne...
    Öpüyorum kitap tutan minik parmakları.

    YanıtlaSil
  3. Onlar büyüyor ve bizi de büyütüyorlar :) Gelismeler ayina göre desekte bazen insan cildirabiliyor ama "gecici" olmasi umut verici tabi :) opuyoruz sizi

    YanıtlaSil
  4. Ne kadar güzel anlatmışsınız :)

    YanıtlaSil
  5. Aramızda iki ay varmış. Bizde 2 yaş sendromunun hakkını veriyoruz. Babayla aşk yaşıyoruz. Etkinlik olarak ilk kızımdaki gibi değilim maalesef. Kitaplara henüz ilgimiz yok. Ve biz de aydedeye bayılıyoruz. Hatta geçen benden aydedeyi almamı istedi. Eve götürecekmiş :)

    YanıtlaSil
  6. Ahh Esra'mmm hepsi bitiyor geçiyor ama sonra yeni bir büyüme krizi dönemi başlıyor . Bence biz çocukken de vardı ama 'şımarık bu ayol' denilerek umursanmıyordu . Olsun ama hepsi ile yaşamayı öğreniyorsun . Geçen gün bir karikatür vardı 'çocuk huysuzlaştı uykusu geldi galiba 'diyor misafir kadın annesi de 'yok ya mal bu ' diyor valla bazen aynı cümleyi kurmamak için çok zor tutuyorum kendimi :) (Kötü anne:D) Neyse ben 2 yaş krizinde Buse'yi apar topar toplayıp salya sümük ağlayarak (evet ben ) eve döndüğümü biliyorum ama o günden sonra herşeyin şiddeti azaldi . Şimdi 3 yaş başladı kısaca özetlemek istiyorum şuan yaşadığımız durumu ( Babacı demişisn ya Elif'ime ordan yola çıkarak ) ;
    Babası ve bir arkadaşının babası yan yana otururken arkadaşı Baba diyerek Mehmet'e doğru koştu sadece babasına ulaşmaya çalışıyordu , çok meşgul olan Buse elindekileri atarak 'Kime baba dedi o ' diye kaplan gibi babasının üstüne atladı . Ayy neyse onlar bir çiçek ( deve dikenide bir çiçek olsada :D )

    YanıtlaSil
  7. Biraz zor bir dönem ama geçiyor :)

    YanıtlaSil
  8. sağlıkları yerinde olsun da gerisi bazen yorucu bazen bal kavanozu :)

    YanıtlaSil

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...