Geçen Hafta / Adana

Döner dönmez yazamadım ama Pazar gecesi saat 23'ten sonra yaptığım ütüde karşıma şu şarkı çıktı, şimdi de onu açtım, yazıya geçmeden belirteyim dedim, coşmuş bu ayol derseniz nereden geldiği belli olsun, çingene bir ruhum var onu anladım :)

Adana kısacık minicik ama gayet güzel geçen bir tatil oldu.
Elifle daha önceki uçak deneyimlerimizde bilinci çok yoktu ve bir şey anlamamıştı şimdi ise 2.5 yaş civarı (tam ayını hesaplayamıyorum, nisanda 3 bitecek, arada bir yerlerde yani)
"bu ses ne anne?"
"pilot bizimle konuşuyor."
"nerde konuşuyor?"
"ön tarafta"
önümüzdeki adamı parmağıyla gösterip yüksek sesle "Bu mu pilot?"
Ahahaha, çocukta suç yok, tek kelime cevaplarıma başka ne desin çocuk. Bazen böyle oyun oynamayı seviyorum onunla çünkü Elif de benzerini bize yapıyor, "neden?"leri ile :)

Bu iki nokta atış kitap seçimim için kendimi tebrik ettim, ayna bulsam belki de öperdim :)

Uçak kısımları hariç Adana +25 dereceydi desem sanırım gezimizi yeterince anlatmış olurum. Ankara'nın kimine göre ısıran ama bana göre direk mideye yutan (gerçi düşünce beni direk midesine atsa üşümem ki mide sıcak olur, ısırması daha mantıklı) soğuğundan sonra Adana nasıl desem, tropik ada gibi geldi.

Denizi görebildim mi? Nein!
Elifle minik bir hastane ziyareti yapmamız gerekti, 2 günün yarım günü orada geçince fırsat olmadı ama Seyhan Baraj Gölü'ne gittik. Saçlarımın yeni hali güneşle beraber selfie çekimimde gözüme pek hoş geldi ama onu buraya eklemeyeyim. Aman diyeyim!

Beni hiç görmediniz, tamam mı :)
Soran olursa pırtlatarak ortamdan uzaklaştı, biz de kokuyu takip etmek istemedik dersiniz. Suzan Geridönmez'in son kitabı, LÇK'ye yazacağım yakın zamanda inşallah.
Bir de teyzesinin gülü, meğerse kedileri Suşi'yi yiyebiliyormuş, kedinin kaç canı kaldı bilmiyorum. Umarım 9 değil 999 canı vardır :)

İkinci fotoğrafta kedinin "bakıyorsun görüyorsun ve hala beni kurtarmaya çalışmıyorsun, yuh sana" bakışını yakaladınız mı?

Annem abartmayı hiç sevmez, hele ki söz konusu olan torunlarıysa! Ne alakası var?
Şaka şaka bu fotodaki oyuncakların sadece 3'ü benim (valla saydım Eda, itiraz etme) gerisi Eda'nın.
Ayça pek sevmiyor gerçi bu tarz ama anası seviyor napacak çocuk :P

Kuzenlerle kahve içme kısmı, gezimizin en keyifli an'larındandı, Elif ve Ayça ananedeydi tabii ehehehe :)
Kahve Dünyası'nı neredeyse hiç sevmem ve tercih de etmem, gittiğimizde niye öyle yaptığımı hatırladım. Damak tatlarımız tutmuyor :)

Adana'ya kışlık botuyla gidecekken "Teyzen seni parka götürür, spor ayakkabınla daha rahat koşarsın" deyince ikna olan bir bebe, annesinin de haklı gururu :)
Ve parka bile elbiseyle giden teyzesinin tatlı balığı.
Acıkınca aynı ben yahu! Ortalığı yıkıyor :)

Şimdilik kaçtım :)
*Kapari güzel bir şeymiş, deneyin :)