Bir önceki yazıda belirttiğim gibi büyük bir heyecanla gittim imza gününe.
Hatta bir ara gitmemeyi bile düşündüm çünkü kendimi tanıyorum, kesin saçmalayacaktım..
Ve evet öyle de oldu.
Çocuklarla birlikte Behiç Ak'ı bekledik ve nihayet geldi gülümseyerek.
Etkinlik başlamadan kitabevinde dolandığını gördüm ve bir cesaret gittim yanına.
"Merhaba" dedim, elimi uzattım. O da gayet sıcak "merhaba" dedi. "Nasılsınız" dedim, "iyi" dedi ama benden soru bekler bir hali vardı.. Ben de bombayı patlattım ve aklıma gelen ilk soruyu sordum; "Sevim Ak nerede, onu hiç göremiyoruz etkinliklerde?".............
"Yok aslında Sevim geliyor sık sık etkinliklere" dediyse de ben kendimden emin "yok yok gelmiyor buralara" dedim ve daha fazla uzatmadan uzaklaştım ortamdan..
Halbuki sormak istediğim sorularım vardı :(
Derken etkinlik başladı.
Buradan kitabevine sesleniyorum; oturma düzeni/ses düzeni ile ilgili diğer etkinlikler için lütfen notlar alın, tek bir mikrofon bir yazarda bir çocuklarda gidip gelmesin..
"Behiç Ak" kısmının dışında dikkatimi çeken şey; devlet okulu öğrencilerinin daha bir laf dinler ve muhlis halleri oldu,onları pek sevdim.
Özel okul öğrencileri ve öğretmenleri birbirlerine bağırmaktan bir şey anladılar mı bilmiyorum..
Neticede hoş sorular vardı yazara yöneltilen;
* Severek mi yazıyorsunuz? Nasıl yazıyorsunuz? İnsanların beğenilerine göre mi yazıyorsunuz? Yazar olmaya ne zaman başladınız? Nasıl yazar oldunuz? Neden yazarlık mesleğini seçtiniz? Yazar olmak nereden aklınıza geldi? Siz neden kitap yazmak istediniz? Çocukları sevdiğiniz için mi çocuklar için yazıyorsunuz?
B.A.: Aşağı yukarı hepsine benzer şeyler söyledi Behiç Ak, çocukluktan itibaren günlük tutmayı sevdiğini ve zamanla yazdığı/çizdiği şeylerin aslında "kitap" olduğunu fark ettiğini ve çocuklar için yazmanın ona mutluluk verdiğini..
* En sevdiğiniz kitap?
B.A.: En sevdiğim kitabım yok, eğer öyle olsaydı yazmaya devam edemezdim. Ama hepsini seviyorum.
* Kitap yazarken hangi duyguyu kullanıyorsunuz? (40 yıl düşünsem bu soru aklıma gelmezdi..)
B.A.: Tüm duyguları :)
* Konuları nereden düşündünüz? Yazdıklarınız gerçek mi yoksa uydurma mı? :)
B.A.: Gündelik hayattan esinlenmeler.
* Küçükken kitap okumayı sever miydiniz?
B.A.: Evet, çok.
* Sevim Ak sizin neyiniz oluyor?
B.A. : Küçük kardeşim.
* Yazarlığın en çok hangi yönünü seviyorsunuz?
B.A. : Yeni bir şeyler bulmak ve bunu edebiyatla buluşturmak. Kendi oluşturduğun dünyada yaşayabilmek.
* Kaç yaşındasınız?
B.A. : Söyler miyim :)
* Kitap yazmak size ne hissettiriyor?
B.A. : Mutluluk..
Zihnimde canlandırdığım Behiç Ak'a çok daha fazla gülümseme katan, çocukları olduğu kadar büyükleri de kahkahalara boğan ve hoş bir gün geçirmemi sağlayan yazara ve bizi yazarla buluşturan kitabevine teşekkürler..
* Söyleşiden eksik/yanlış aktarmalar olmuşsa affola..
** Kedilerinin adını sordum Behiç Ak'a ama beni duymadı :)
*** Sırada bekleyemem diyen ben, kooocaman bir sıra bekledim Behiç Ak için :)
HERKESE KENDİ GÜLÜMSETEN ÖYKÜSÜ İÇİNDE MUTLULUKLAR DİLERİM :)
Devamını oku »
Hatta bir ara gitmemeyi bile düşündüm çünkü kendimi tanıyorum, kesin saçmalayacaktım..
Ve evet öyle de oldu.
Çocuklarla birlikte Behiç Ak'ı bekledik ve nihayet geldi gülümseyerek.
Etkinlik başlamadan kitabevinde dolandığını gördüm ve bir cesaret gittim yanına.
"Merhaba" dedim, elimi uzattım. O da gayet sıcak "merhaba" dedi. "Nasılsınız" dedim, "iyi" dedi ama benden soru bekler bir hali vardı.. Ben de bombayı patlattım ve aklıma gelen ilk soruyu sordum; "Sevim Ak nerede, onu hiç göremiyoruz etkinliklerde?".............
"Yok aslında Sevim geliyor sık sık etkinliklere" dediyse de ben kendimden emin "yok yok gelmiyor buralara" dedim ve daha fazla uzatmadan uzaklaştım ortamdan..
Halbuki sormak istediğim sorularım vardı :(
Derken etkinlik başladı.
Buradan kitabevine sesleniyorum; oturma düzeni/ses düzeni ile ilgili diğer etkinlikler için lütfen notlar alın, tek bir mikrofon bir yazarda bir çocuklarda gidip gelmesin..
"Behiç Ak" kısmının dışında dikkatimi çeken şey; devlet okulu öğrencilerinin daha bir laf dinler ve muhlis halleri oldu,onları pek sevdim.
Özel okul öğrencileri ve öğretmenleri birbirlerine bağırmaktan bir şey anladılar mı bilmiyorum..
Neticede hoş sorular vardı yazara yöneltilen;
* Severek mi yazıyorsunuz? Nasıl yazıyorsunuz? İnsanların beğenilerine göre mi yazıyorsunuz? Yazar olmaya ne zaman başladınız? Nasıl yazar oldunuz? Neden yazarlık mesleğini seçtiniz? Yazar olmak nereden aklınıza geldi? Siz neden kitap yazmak istediniz? Çocukları sevdiğiniz için mi çocuklar için yazıyorsunuz?
B.A.: Aşağı yukarı hepsine benzer şeyler söyledi Behiç Ak, çocukluktan itibaren günlük tutmayı sevdiğini ve zamanla yazdığı/çizdiği şeylerin aslında "kitap" olduğunu fark ettiğini ve çocuklar için yazmanın ona mutluluk verdiğini..
* En sevdiğiniz kitap?
B.A.: En sevdiğim kitabım yok, eğer öyle olsaydı yazmaya devam edemezdim. Ama hepsini seviyorum.
* Kitap yazarken hangi duyguyu kullanıyorsunuz? (40 yıl düşünsem bu soru aklıma gelmezdi..)
B.A.: Tüm duyguları :)
* Konuları nereden düşündünüz? Yazdıklarınız gerçek mi yoksa uydurma mı? :)
B.A.: Gündelik hayattan esinlenmeler.
* Küçükken kitap okumayı sever miydiniz?
B.A.: Evet, çok.
* Sevim Ak sizin neyiniz oluyor?
B.A. : Küçük kardeşim.
* Yazarlığın en çok hangi yönünü seviyorsunuz?
B.A. : Yeni bir şeyler bulmak ve bunu edebiyatla buluşturmak. Kendi oluşturduğun dünyada yaşayabilmek.
* Kaç yaşındasınız?
B.A. : Söyler miyim :)
* Kitap yazmak size ne hissettiriyor?
B.A. : Mutluluk..
 |
| Evet, kitabımı Lokum için imzalattım |
* Söyleşiden eksik/yanlış aktarmalar olmuşsa affola..
** Kedilerinin adını sordum Behiç Ak'a ama beni duymadı :)
*** Sırada bekleyemem diyen ben, kooocaman bir sıra bekledim Behiç Ak için :)
HERKESE KENDİ GÜLÜMSETEN ÖYKÜSÜ İÇİNDE MUTLULUKLAR DİLERİM :)
