Doğada keşifler yaparak büyümedim.
Ormanda "gizli bahçem" olmadı.
Ağaç evim de olmadı.
Doğada gördüklerimin adını koymakta hep zorlandım, "Bu ne ağacı?", "Aa bitki mi o, ben çiçek sanmıştım."
Evde büyütmeye çalıştığım menekşeler hep küstü, fesleğenler de kurudu. (bir ara da Lokum yemişti.)
Yanımdan bir kuş geçtiğinde onu sadece "güvercinse", "evden kaçmış muhabbet kuşuysa" veya "karga" ise tanıyabiliyordum. Diğerleri "başka bir tür"idi, o kadar.
Bir "köy"ümüz olmadığı için karabalığın ananesinin köyüne gittiğimizde 7 oluklu çeşme bana dünyanın en tarihi şeyi gibi gelir(di)
Yılın hangi mevsiminde hangi bitkilerin dallanıp budaklandığını, hangi coğrafyada ne yetiştiğini sadece ezberlediğim coğrafya derslerinden biliyordum. Konya tahıl ambarı, Egede zeytin var, Karadeniz çay ve fındık gibi :)
"Çok gezen mi bilir yoksa çok okuyan mı?" Bilmiyorum.
Tavuk ve yumurtası bilmecesinde olduğu gibi bir cevabı olmalı bu sorunun: "gezerken okuyan biri çok bilir çünkü görerek öğrenmiştir, unutmaz."
Yukarıda saydığım geçmiş zaman ekiyle kurulmuş cümlelere ne zaman ve nasıl bir sünger çekildi bilmiyorum, bunu hatırlamıyorum.
"Bir anda" değil ama "yavaş yavaş" bir şeyleri "görmeye" başladım. Önümde buzlu bir cam varmış da ben ona "hoh" demişim ve sonunda dışarıyı görebilmeye başlamış gibiyim. Tuhaf ve eğlenceli.
İlk olay sanırım şöyle başladı. Ekim ayı gibiydi, iş yerinin civarında bir dolu at kestanesi vardı ve ben onları toplamaya başladım, eve götüreyim masama koyarım diye. Unuttum. Ertesi gün bir taş gördüm eve götürürüm diye. Unuttum. Ertesi gün mimoza (bunu da yeni öğrendim) gördüm ve yine eve götürmeyi unuttum. Derken onların iş yerindeki masamda bana mutluluk verdiği için yerlerinin orası olduğunu düşündüm. Hemen hemen her gün yeni bir şeyler eklenince masam şöyle bir şey oldu ki son hali burada yok :)
Sağdaki sarı yapraklar sayesinde şunu öğrendim: topladığın yaprakları kısa sürede kitabının arasına koymazsan onlar kurur ve sen onları bir yere yapıştıramazsın. Bunu birinden öğrensem bu kadar kalıcı bir öğrenme olmazdı. Yeni yıl kartlarını hazırlarken o yüzden biraz zorlandım çünkü topladığım yapraklar hemen kuruyordu. (niye acaba :)
Ama en bomba olanını kozalaklarda yaşadım. Onların durduğu yerde açılabildiğini bilmiyordum. Ben de "kapalı kozalaklarımı kim aldı ki?" diye düşünüyordum.
***
Yazın annemlerin oradan getirdiğim taşlar, hala yazamadım ama, Yıldız Kız'daki "mutluluk vagonu" projesi içindi, fıstıklar da midem için :) (meğerse iki yazıda birden yazmışım, hafızam şahane, yazılar burada ve şurada)
***
İş yerim doğa konusunda benim için oldukça güzel hazinelerle dolu aslında.
Öğle aralarında ve bazen çok bunaldığımda bir 15 dakikalık temiz hava molası almak bana iyi geliyor.
En son fotoğrafta soldaki yuvarlakları "yaprak mantarı" sanıyorduk ki sanırım öyle bir şey bile yokmuş. Meğerse onlar arı larvasıymış. Yasemen bize, arı yavrularına siz bakın, ben Elife bakarım demeseydi durum daha farklı olabilirdi :) Neyse ki onları doğaya geri bıraktım :)
***
Geçtiğimiz haftalarda gittiğimiz Seğmenler Fotoğraf Çekme ve Doğayı Keşfetme Günü ben 23 Nisan temsiline çıkacak çocuklar gibi şendim :)
O gün doğadayken de kendimi "yıldız kız" gibi özgür hissetmiştim. (Ülkü, aklıma sen geliyorsun "yıldız kız"dan bahsedince) Hatta şu tatlı fotoğraf da o günden, belki bu fotoğraf için de bir hikaye yazarım, kim bilir :)
Doğayı keşfetmek ve doğanın içinde olmak her zaman sevdiğim şeylerdi ama ben hiç farkında olamadım, olamamışım. Ekim ayı öncesinde çektiğim birkaç kare yakaladım arşivimde.
Bu görsele kaynak veremedim çünkü çok önceden yani Gizli Bahçe kitabını okuyup "kızılgerdan" kuşunu araştırırken eklemişim dosyaya. (Görselin sahibi hani olur da burayı görürse diye kaynak belirtemediğim için özrümü yazayım.)
Son zamanlarda bildiğim 3 çeşit kuş türüne (güvercin,evden kaçmış muhabbet kuşu, karga) ekleme yapmak istediğimi belirtebilirim. Bunun için sahaftan bulduğum Tübitak Yayınlarının birkaç kitabı beni bekliyor :)
Doğa konusunda beni en çok etkileyen de zaman geçiyor algısını yaşamam oldu. Bunca yıl fark etmemiş olmam ne garip değil mi? Hayatı sadece yaz, kış, ilkbahar ve sonbahar olarak görmem; "yazın sıcak olur meyve yeriz, baharda ağaçlar tomurcuklanır, kışın kar yağar doğada bir şey olmaz ki, kestane yeriz, son baharda ise balkabağı olur yaprak olur" şeklinde kendimi kısıtlamam ne kadar sığ geldi. Eskiden olsa bu duruma "vah tüh" derdim ama şimdi hiç öyle hissetmedim. Ekimden beri kendimce bir şeyler biriktirdim ve onları çok sevdiğim için sakladım. Saklama yöntemimden emin olamadım aslında, neticede yaprak bir canlı ve ben ona uhu sürdüm ama aklıma başka bir şey gelmedi. (başka yöntem bilen varsa yazsın)
Bu görseli de bugün çektim, kkk buluşması sırasında işe doğru yürürken. Ucunda kalem olsa yazacağım neredeyse :) Akşam işyerinden ayrılırken baktım, iyice içe doğru kıvrılmıştı, çalışma masamdakiler doğa gözlemim için bana çok iyi kaynak oldu.
(Facebookta "Doğa Arkadaşım"diye bir grup ve etkinliği varmış sanırım ama facebook hesabım olmadığından katılamadım, sanırım pek güzel bir şeymiş.)
Yazıyı buraya kadar okuyabilenlere bir minik sürprizim var :)
Benimle çer çöp değiş tokuşu yapmak isteyen olur mu?
Bu ne demek?
Doğada gördüğümüz yaprağın, dalın, kozalağın, yere düşen bitkinin...kısacası doğada gördüğümüz ve bizi mutlu eden "şeyleri" toplamak ve bir zaman sonra birbirimizle bu birikenleri değiştirmek :)
Doğada gördüğüm çoğu şeyin adını ben de bilmiyorum ve benim size göndereceğim zarftakilerin bu sebeple ismi olmayacak. Ben de sizden isim istemeyeceğim. (ne yaprağı gibi)
Sadece değişik coğrafyalardaki ve sizin bakış açınıza yansıyan doğayı merak ediyorum, o kadar :)
Katılmak isteyen olursa buraya yorum da yazabilir, bana 2balik1kedi@gmail.com'dan mail de atabilir.
Son tarih de yok.
Doğa, gördüğüm kadarıyla kendi döngüsünü tamamlıyor sürekli olarak ve bir şeyler -biz müdahale etmediğimiz müddetçe- bitmiyor, şekil değiştiriyor.
Sevgili Gece, senin yazdığın yorumdan sonra "doğa gözlemleri" yaptım, çok teşekkürler önerin için.
Aklıma Haiku düştü yine, benzedi mi tam bilmiyorum, ölçüleri aklımda değil ama bugün "doğa" için yazdığım haiku şöyle:
Devamını oku »
Ormanda "gizli bahçem" olmadı.
Ağaç evim de olmadı.
Doğada gördüklerimin adını koymakta hep zorlandım, "Bu ne ağacı?", "Aa bitki mi o, ben çiçek sanmıştım."
Evde büyütmeye çalıştığım menekşeler hep küstü, fesleğenler de kurudu. (bir ara da Lokum yemişti.)
Yanımdan bir kuş geçtiğinde onu sadece "güvercinse", "evden kaçmış muhabbet kuşuysa" veya "karga" ise tanıyabiliyordum. Diğerleri "başka bir tür"idi, o kadar.
Bir "köy"ümüz olmadığı için karabalığın ananesinin köyüne gittiğimizde 7 oluklu çeşme bana dünyanın en tarihi şeyi gibi gelir(di)
Yılın hangi mevsiminde hangi bitkilerin dallanıp budaklandığını, hangi coğrafyada ne yetiştiğini sadece ezberlediğim coğrafya derslerinden biliyordum. Konya tahıl ambarı, Egede zeytin var, Karadeniz çay ve fındık gibi :)
"Çok gezen mi bilir yoksa çok okuyan mı?" Bilmiyorum.
Tavuk ve yumurtası bilmecesinde olduğu gibi bir cevabı olmalı bu sorunun: "gezerken okuyan biri çok bilir çünkü görerek öğrenmiştir, unutmaz."
Yukarıda saydığım geçmiş zaman ekiyle kurulmuş cümlelere ne zaman ve nasıl bir sünger çekildi bilmiyorum, bunu hatırlamıyorum.
"Bir anda" değil ama "yavaş yavaş" bir şeyleri "görmeye" başladım. Önümde buzlu bir cam varmış da ben ona "hoh" demişim ve sonunda dışarıyı görebilmeye başlamış gibiyim. Tuhaf ve eğlenceli.
İlk olay sanırım şöyle başladı. Ekim ayı gibiydi, iş yerinin civarında bir dolu at kestanesi vardı ve ben onları toplamaya başladım, eve götüreyim masama koyarım diye. Unuttum. Ertesi gün bir taş gördüm eve götürürüm diye. Unuttum. Ertesi gün mimoza (bunu da yeni öğrendim) gördüm ve yine eve götürmeyi unuttum. Derken onların iş yerindeki masamda bana mutluluk verdiği için yerlerinin orası olduğunu düşündüm. Hemen hemen her gün yeni bir şeyler eklenince masam şöyle bir şey oldu ki son hali burada yok :)
Ama en bomba olanını kozalaklarda yaşadım. Onların durduğu yerde açılabildiğini bilmiyordum. Ben de "kapalı kozalaklarımı kim aldı ki?" diye düşünüyordum.
***
Yazın annemlerin oradan getirdiğim taşlar, hala yazamadım ama, Yıldız Kız'daki "mutluluk vagonu" projesi içindi, fıstıklar da midem için :) (meğerse iki yazıda birden yazmışım, hafızam şahane, yazılar burada ve şurada)
 |
| İsimlerini bilmiyorum ama "succulent" buysa, bizde sanırım "succulent" var :) |
Öğle aralarında ve bazen çok bunaldığımda bir 15 dakikalık temiz hava molası almak bana iyi geliyor.
***
Geçtiğimiz haftalarda gittiğimiz Seğmenler Fotoğraf Çekme ve Doğayı Keşfetme Günü ben 23 Nisan temsiline çıkacak çocuklar gibi şendim :)
 |
| Niye hazıroldayım bilmiyorum :) |
 |
| Toprak, yaprak, ağaç ve Elif :) |
 |
| Pikniği, Adana dürüme bile tercih ederim (çok aşırı özlemediysem :) |
 |
Son zamanlarda bildiğim 3 çeşit kuş türüne (güvercin,evden kaçmış muhabbet kuşu, karga) ekleme yapmak istediğimi belirtebilirim. Bunun için sahaftan bulduğum Tübitak Yayınlarının birkaç kitabı beni bekliyor :)
Doğa konusunda beni en çok etkileyen de zaman geçiyor algısını yaşamam oldu. Bunca yıl fark etmemiş olmam ne garip değil mi? Hayatı sadece yaz, kış, ilkbahar ve sonbahar olarak görmem; "yazın sıcak olur meyve yeriz, baharda ağaçlar tomurcuklanır, kışın kar yağar doğada bir şey olmaz ki, kestane yeriz, son baharda ise balkabağı olur yaprak olur" şeklinde kendimi kısıtlamam ne kadar sığ geldi. Eskiden olsa bu duruma "vah tüh" derdim ama şimdi hiç öyle hissetmedim. Ekimden beri kendimce bir şeyler biriktirdim ve onları çok sevdiğim için sakladım. Saklama yöntemimden emin olamadım aslında, neticede yaprak bir canlı ve ben ona uhu sürdüm ama aklıma başka bir şey gelmedi. (başka yöntem bilen varsa yazsın)
(Facebookta "Doğa Arkadaşım"diye bir grup ve etkinliği varmış sanırım ama facebook hesabım olmadığından katılamadım, sanırım pek güzel bir şeymiş.)
Yazıyı buraya kadar okuyabilenlere bir minik sürprizim var :)
Benimle çer çöp değiş tokuşu yapmak isteyen olur mu?
Bu ne demek?
Doğada gördüğümüz yaprağın, dalın, kozalağın, yere düşen bitkinin...kısacası doğada gördüğümüz ve bizi mutlu eden "şeyleri" toplamak ve bir zaman sonra birbirimizle bu birikenleri değiştirmek :)
Doğada gördüğüm çoğu şeyin adını ben de bilmiyorum ve benim size göndereceğim zarftakilerin bu sebeple ismi olmayacak. Ben de sizden isim istemeyeceğim. (ne yaprağı gibi)
Sadece değişik coğrafyalardaki ve sizin bakış açınıza yansıyan doğayı merak ediyorum, o kadar :)
Katılmak isteyen olursa buraya yorum da yazabilir, bana 2balik1kedi@gmail.com'dan mail de atabilir.
Son tarih de yok.
Doğa, gördüğüm kadarıyla kendi döngüsünü tamamlıyor sürekli olarak ve bir şeyler -biz müdahale etmediğimiz müddetçe- bitmiyor, şekil değiştiriyor.
Sevgili Gece, senin yazdığın yorumdan sonra "doğa gözlemleri" yaptım, çok teşekkürler önerin için.
Aklıma Haiku düştü yine, benzedi mi tam bilmiyorum, ölçüleri aklımda değil ama bugün "doğa" için yazdığım haiku şöyle:
Doğa
Ne güzelsin
İçimde
