Karın neredeyse hiç yağmadığı bir güney kentinde büyüdüm ben o yüzden 15 tatillerde geldiğimiz Ankara olmasaydı en erken üniversiteye geldiğimde tanırdım herhalde kar'ı :)
Yine de çocukken oynamadığım kar topu savaşları/ kardan adam yapma sevdası içimdedir hep..
Yalnız kar yağdığında iş yerinde olmayı sevmediğimi fark ettim..
Evde olmak arada karla oynayıp eve gelip kalorifer yanından sıcak bir şeyler yudumlarken tekrardan kar'ı izlemek sonra kar manzarasında kitap okumak falan :)
Bu sabah iş yerine erken geldiğim ve biraz vaktim de olduğu için ve etrafta kimsenin henüz dokunmadığı kar da bulduğumdan vaktimi değerlendirdim :
Kar'ın hiç ayak basılmamış yüzü :)
Benim ayak izlerim kar'a eşliği, biraz sallanarak yürümüşüm :)
Hoş bir manzara :)
Kar'a ilk dokunuş :)...
