Şanslı mıydım bilmiyorum ama mide bulantısı denilen şeyle çok küçük yaşta tanıştım.
Otobüste, dolmuşta, arabada, uçakta, gemide yani toplu taşımanın olduğu hemen her yerde benim midem bulanır-dı.
Hatta otobüs yolculuklarının çoğunu ilaç alarak ve uyuyarak geçirirdim.
Üniversiteden sonra pek fazla uzaklara gitmem gerekmediğinden mi yoksa büyüdüğümden mi bilmiyorum, mide bulantılarım da yavaş yavaş azaldı.
Tekne turu falan deyince "aa süper" diyemiyorum o yüzden "çok sallıyor mu, kaç metre bu tekne" diye soruyorum :)
Yani bu konuda çok idmanlıy(d)ım.
İlaçları biliyorum hatta yanımda zaman zaman bu iş için limon taşımışlığım bile var.
Bilmediğim şey ise hamilelikteki mide bulantılarının bambaşka olduğuydu.
Sabah yataktan aniden mide bulantısıyla uyanacağımı bilmiyordum mesela.
"Keşke kussam, rahatlarım belki" diye üzüleceğimi de bilemezdim.
Ama öğrendim.
Yaklaşık 14 hafta boyunca düzenli bulantılarla uğraşınca neyin ne olduğunu anladım.
Doktorumun neredeyse yüzüne böğürürken adamın "Oh oh iyi iyi,bu haftalarda bulantıyı severiz biz" demesine gözlerimi devirerek bakmıştım ama adam haklıymış galiba :) (ya da sırf beni avutmak için böyle demiş de olabilir)
Çeşitli yerlerden okuyarak ve tecrübe edindiğim bilgiler ışığında diyebilirim ki;
- Miden bulanıyorsa bununla mücadele etmeyeceksin, yenmeye çalışmayacaksın, geçmesini beklemeyeceksin
- Mideyi tamamen aç bırakmayacaksın; ara ara bir şeyler yiyeceksin.
- Sabah aç karnına su içmek yerine hemen elinin altındaki beyaz leblebiden üçer beşer yiyeceksin.
- Kurtarıcı besinler: taze beyaz leblebi, tuzlanmış limonu yalamak, 25 kuruşluk çubuk kraker :)
- Bazen öyle oluyor ki miden dolu ama karşındaki kişiden tiksiniyorsun ve o sebepten miden bulanıyor.. Bu da olabiliyor-muş yani.
- Sebebi sanırım bir anda açılan ekstra burun delikleri :) İnsan hemen her şeyin kokusunu almaya başlıyor ya, araya kötü kokular da girince vay midenin haline.
Benim tecrübelerim bunlar-dı. Çok şükür ki o dönemde geride kaldı. Gerçi düşününce her dönemin kendine has bir güzelliği var.
"Mutfağa girememek" mesela iyi bir şey mi kötü bir şey mi göreceli tabii :))
Devamını oku »
Otobüste, dolmuşta, arabada, uçakta, gemide yani toplu taşımanın olduğu hemen her yerde benim midem bulanır-dı.
Hatta otobüs yolculuklarının çoğunu ilaç alarak ve uyuyarak geçirirdim.
Üniversiteden sonra pek fazla uzaklara gitmem gerekmediğinden mi yoksa büyüdüğümden mi bilmiyorum, mide bulantılarım da yavaş yavaş azaldı.
Tekne turu falan deyince "aa süper" diyemiyorum o yüzden "çok sallıyor mu, kaç metre bu tekne" diye soruyorum :)
Yani bu konuda çok idmanlıy(d)ım.
İlaçları biliyorum hatta yanımda zaman zaman bu iş için limon taşımışlığım bile var.
Bilmediğim şey ise hamilelikteki mide bulantılarının bambaşka olduğuydu.
 |
| Kaynak: burada |
Sabah yataktan aniden mide bulantısıyla uyanacağımı bilmiyordum mesela.
"Keşke kussam, rahatlarım belki" diye üzüleceğimi de bilemezdim.
Ama öğrendim.
Yaklaşık 14 hafta boyunca düzenli bulantılarla uğraşınca neyin ne olduğunu anladım.
Doktorumun neredeyse yüzüne böğürürken adamın "Oh oh iyi iyi,bu haftalarda bulantıyı severiz biz" demesine gözlerimi devirerek bakmıştım ama adam haklıymış galiba :) (ya da sırf beni avutmak için böyle demiş de olabilir)
Çeşitli yerlerden okuyarak ve tecrübe edindiğim bilgiler ışığında diyebilirim ki;
- Miden bulanıyorsa bununla mücadele etmeyeceksin, yenmeye çalışmayacaksın, geçmesini beklemeyeceksin
- Mideyi tamamen aç bırakmayacaksın; ara ara bir şeyler yiyeceksin.
- Sabah aç karnına su içmek yerine hemen elinin altındaki beyaz leblebiden üçer beşer yiyeceksin.
- Kurtarıcı besinler: taze beyaz leblebi, tuzlanmış limonu yalamak, 25 kuruşluk çubuk kraker :)
- Sebebi sanırım bir anda açılan ekstra burun delikleri :) İnsan hemen her şeyin kokusunu almaya başlıyor ya, araya kötü kokular da girince vay midenin haline.
Benim tecrübelerim bunlar-dı. Çok şükür ki o dönemde geride kaldı. Gerçi düşününce her dönemin kendine has bir güzelliği var.
"Mutfağa girememek" mesela iyi bir şey mi kötü bir şey mi göreceli tabii :))
TÜM TATLARLA DOLU DOLU GÜNLER DİLERİM(Z)
