Bir işi aklıma koyduğum zaman hemen olup bitmesini istemekten istifa ediyorum!
Tamam daha yumuşak olsun; istifa etmek istiyorum.
Hani bazı insanlar yerinde duramaz; aslında sakin görünümlüdür ama içinde ne fırtınalar kopar, işte onlardan biriyim ben de.
Sabırlı olmaya sabredemiyorum.
O yüzden de sabır gerektiren işleri yapmakta zorlanıyorum.
*Origami mesela.
Bence inanılmaz sabır gerektiriyor ama gel gör ki ben kağıtları katlayıp bırakıyorum, yanına da not ekliyorum "bu bir kayık origamı çalışmasıdır ya da bu kağıt aslında bir şapka" vs. diye çünkü yaptıklarımın ne olduğunu kimse anlamıyor (bazen ben bile)
*Sıra(da) beklemek.
Özellikle mağaza/market gibi yerlerde -nedense- hiç tahammülüm yok.
Sıra varsa mağazayı gezmiyorum bile :)
*Sonuç beklemek: Herhangi bir sınavın, tahlilin ya da herhangi bir şeyin sonucunu beklemekle ilgili ciddi kaşıntılarım oluyor :)
* Acıkmışsam da HULK'a dönüşmeden önce yemek yemeyi beklemek, benim için tam bir işkence..
* Örgü, dikiş, nakış vb. süreçler.. Bunun sabretmeyle ne ilgisi var demeyin; ördüğüm halde uzamadığı için örmeyi bırakmışlığım var :) -burada canım kardeşime yaptırdığım tüm örgüleri sevgiyle anayım ve kardeşimle benim 180 derece desem yeterli olur mu bilemediğim zıt kutupluklarımızı başka bir yazıya bırakayım- :)
Kısaca galiba benim "bekleme" eylemine karşı bir gıcığım var.
Peki çözümü var mıdır, nedir?
Bunu da düşündüm.
Hatta uzun uzun kafa yordum.
Şimdilik 2 önerim var:
1. Yürüyüş (tempolu ve müzikli olanı tercih edilir)
2. Kafa dağıtıcı aktiviteler:
- İnternette gezinme
- Dergi karıştırmak
- Yeni yemekler keşfetme/yemek yapma
- Kediyi mıncırma /köpeği gezdirme olabilir
- Evdeki çiçeklerle sohbet
- Puzzle belki (sadece "belki")
Peki siz sabır küpü müsünüz?
Sizin küpü çatlatan bir şeyler var mı?
Asıl soruya da gelecek olursam; "sabırlı olmak için çözüm öneriniz var mı" yoksa bu bir huy ve çıkmaz mı :)
* Not olarak az önce annemin alakasız bir sebeple arayıp ben hiçbir şey demeden "tabii insan hayatta sabırlı olmalı.." cümlesini kurması da günün mesajıdır heralde :)
HERKESE MUTLU HAFTALAR, SABIRLI GÜNLER :)
Devamını oku »
Tamam daha yumuşak olsun; istifa etmek istiyorum.
Hani bazı insanlar yerinde duramaz; aslında sakin görünümlüdür ama içinde ne fırtınalar kopar, işte onlardan biriyim ben de.
Sabırlı olmaya sabredemiyorum.
O yüzden de sabır gerektiren işleri yapmakta zorlanıyorum.
 |
| Kaynak: burada |
Bence inanılmaz sabır gerektiriyor ama gel gör ki ben kağıtları katlayıp bırakıyorum, yanına da not ekliyorum "bu bir kayık origamı çalışmasıdır ya da bu kağıt aslında bir şapka" vs. diye çünkü yaptıklarımın ne olduğunu kimse anlamıyor (bazen ben bile)
*Sıra(da) beklemek.
Özellikle mağaza/market gibi yerlerde -nedense- hiç tahammülüm yok.
Sıra varsa mağazayı gezmiyorum bile :)
*Sonuç beklemek: Herhangi bir sınavın, tahlilin ya da herhangi bir şeyin sonucunu beklemekle ilgili ciddi kaşıntılarım oluyor :)
* Acıkmışsam da HULK'a dönüşmeden önce yemek yemeyi beklemek, benim için tam bir işkence..
* Örgü, dikiş, nakış vb. süreçler.. Bunun sabretmeyle ne ilgisi var demeyin; ördüğüm halde uzamadığı için örmeyi bırakmışlığım var :) -burada canım kardeşime yaptırdığım tüm örgüleri sevgiyle anayım ve kardeşimle benim 180 derece desem yeterli olur mu bilemediğim zıt kutupluklarımızı başka bir yazıya bırakayım- :)
Kısaca galiba benim "bekleme" eylemine karşı bir gıcığım var.
Peki çözümü var mıdır, nedir?
Bunu da düşündüm.
Hatta uzun uzun kafa yordum.
Şimdilik 2 önerim var:
1. Yürüyüş (tempolu ve müzikli olanı tercih edilir)
2. Kafa dağıtıcı aktiviteler:
- İnternette gezinme
- Dergi karıştırmak
- Yeni yemekler keşfetme/yemek yapma
- Kediyi mıncırma /köpeği gezdirme olabilir
- Evdeki çiçeklerle sohbet
- Puzzle belki (sadece "belki")
 |
| Kaynak: burada |
Sizin küpü çatlatan bir şeyler var mı?
Asıl soruya da gelecek olursam; "sabırlı olmak için çözüm öneriniz var mı" yoksa bu bir huy ve çıkmaz mı :)
 |
| Kaynak: burada |
HERKESE MUTLU HAFTALAR, SABIRLI GÜNLER :)
