Tamam daha yumuşak olsun; istifa etmek istiyorum.
Hani bazı insanlar yerinde duramaz; aslında sakin görünümlüdür ama içinde ne fırtınalar kopar, işte onlardan biriyim ben de.
Sabırlı olmaya sabredemiyorum.
O yüzden de sabır gerektiren işleri yapmakta zorlanıyorum.
Kaynak: burada |
Bence inanılmaz sabır gerektiriyor ama gel gör ki ben kağıtları katlayıp bırakıyorum, yanına da not ekliyorum "bu bir kayık origamı çalışmasıdır ya da bu kağıt aslında bir şapka" vs. diye çünkü yaptıklarımın ne olduğunu kimse anlamıyor (bazen ben bile)
*Sıra(da) beklemek.
Özellikle mağaza/market gibi yerlerde -nedense- hiç tahammülüm yok.
Sıra varsa mağazayı gezmiyorum bile :)
*Sonuç beklemek: Herhangi bir sınavın, tahlilin ya da herhangi bir şeyin sonucunu beklemekle ilgili ciddi kaşıntılarım oluyor :)
* Acıkmışsam da HULK'a dönüşmeden önce yemek yemeyi beklemek, benim için tam bir işkence..
* Örgü, dikiş, nakış vb. süreçler.. Bunun sabretmeyle ne ilgisi var demeyin; ördüğüm halde uzamadığı için örmeyi bırakmışlığım var :) -burada canım kardeşime yaptırdığım tüm örgüleri sevgiyle anayım ve kardeşimle benim 180 derece desem yeterli olur mu bilemediğim zıt kutupluklarımızı başka bir yazıya bırakayım- :)
Kısaca galiba benim "bekleme" eylemine karşı bir gıcığım var.
Peki çözümü var mıdır, nedir?
Bunu da düşündüm.
Hatta uzun uzun kafa yordum.
Şimdilik 2 önerim var:
1. Yürüyüş (tempolu ve müzikli olanı tercih edilir)
2. Kafa dağıtıcı aktiviteler:
- İnternette gezinme
- Dergi karıştırmak
- Yeni yemekler keşfetme/yemek yapma
- Kediyi mıncırma /köpeği gezdirme olabilir
- Evdeki çiçeklerle sohbet
- Puzzle belki (sadece "belki")
Kaynak: burada |
Sizin küpü çatlatan bir şeyler var mı?
Asıl soruya da gelecek olursam; "sabırlı olmak için çözüm öneriniz var mı" yoksa bu bir huy ve çıkmaz mı :)
Kaynak: burada |
HERKESE MUTLU HAFTALAR, SABIRLI GÜNLER :)
Heyecanlı coşkulu hiperaktif bir tipim..
YanıtlaSilbir kitaba başlayınca hadi hadi diye hızlanıyorum..kendime sinir oluyorum..
bekletmeyi sevmem beklemeyi hiç sevmem.
yemekte sabırsızım çikolata ve peynire karşı sabırsızım.
biraz törpüleyebilri insan kendini..özellikle de sağlığını, stres seviyesini düşünüp..
müzik iyi bri yardımcı :)
ve de telkinler..derin nefesler almalar
Doğru, unutmuşum işin bir de randevulaşma kısmı var; ben de beklemeyi sevmediğim gibi bekletmeyi de sevmem. Randevu 9da ise en geç 8.50da oradayımdır :)
SilBende de var o hiperaktiflik, sıkıldığım ortamda duramıyorum, bir dolanıyorum.
Önemli olan -sanırım- insanın kendini bilmesi, yaşadıklarının farkında olması..
Yoga da iyi bir çözüm olabilir sizin için :)
YanıtlaSilO da aklımda aslında ama sabırlı bir hocaya denk gelmem lazım sanırım yoksa hocaya yoga'yı bıraktırabilirim :) Teşekkürler öneriniz için.
Sil