Geçen gün fark ettim ki kütüphanelerden çok şey öğrenmişim, farkında olmadan :)
Öyle paylaşayım istedim :
- Hani bazı kitaplara durup durup sarılasınız gelir;belki zaman geçer yeniden okuyasınız gelir. İşte onu yapamamayı öğrenmek. Kısaca;kitabı "geri verme" durumu ile karşılaşma.
-Kitaba zarar verememe: Kendi kitaplarıma çok kötü davranmıyorum elbette ama çizmeden not almadan da okumuyorum. Çantamda gidip geliyorlar nereye gidersem. Oysaki ödünç alınan kitaplar bırak not almayı çantada bir şey olmasın diye poşette gidip geliyor -bazen-:)
- Kitap ödünç alınınca ve süresi de olunca ben panik oluyorum. Hatta bazen strese bile giriyorum;çünkü en fazla 1 kere süreyi uzatabiliyorsunuz ve kitabı okumadan da teslim etmek istemiyorum. Dolaysıyla kitapları daha kısa sürede okuma alışkanlığı kazandım :)
- Kütüphaneye sıklıkla gitme alışkanlığı kazanmış olmak insana keyif ve mutluluk veriyor.
- Bazen insanın canı hiçbir şey yapmak istemeyebiliyor. Kütüphane ortamlarında güzel bir etkileşim de oluyor.
Belki daha önce anlatmışımdır,kütüphaneye gittiğim bir gün amaçsızca etrafa bakınıyorum. Kitap okumaya değil de sanırım ders çalışmaya gitmiştim. Çooook yaşlı, neredeyse 85-90 yaşlarında başında beresi olan bir amca(dede) oturmuş ciddiyetle bir şeyler okuyor ve not alıyordu. Yazısı da o kadar güzel di ki... Utandım.
Ve ona gülümseyerek ders çalışmaya devam ettim...
İşte sırf bu yüzden bile güzel bence kütüphaneler...
Siz ne dersiniz?
Paylaşma, alışkanlık kazandırma vb. güzel duygular aşılamaz mı çocuklara?
 |
| Bu da ben :) Kaynak: burada |
Oğlumun kütüphanesever olmasını isterim..
YanıtlaSilBen küçükken yani ortaokul lisedeyeken atatürk kütüphanesine giderdim. bayılırdım..
Kütüphaneler gerçekten keyifli, dilerim tüm çocuklar bu hayali paylaşır :)
YanıtlaSilÇok uzun süre oldu kütüphaneye gitmeyeli.Ancak bu yazınız beni kütüphaneye gitmeye sevk etti.Sanırım en kısa sürede gidecem.
YanıtlaSilÇok sevindim :)
SilAmacım kimseye "kütüphaneye gidin" demek değildi elbette; sadece kendi hislerimi yazmıştım ama bu yazının böyle bir istek geliştirmiş olması benim için büyük mutluluk :)
Sizden de kütüphane paylaşımları okuyabiliriz belki.
Sevgiler
Ben de kütüphaneleri çok severim,kalem tıkırtıları,kitap hışırtıları ruhumu dinginleştirir. Ama nedense ben kütüphaneden kitap almayı pek sevemiyorum. Sizin de dediğiniz gibi kitaba zarar verememe ve süre olayı beni stres ediyor. Okurken rahat rahat altını çizmek,kimi zaman yanına küçük bir işaret koymak istiyorum ve sahiplenemiyorum benim olmadığı için. Ama istediğim kitapları almaya param da yetmiyor çoğu zaman,o zamanlarda kütüphaneye gitmek gerekiyor. O yüzden iyiki varlar :)
YanıtlaSilKitaplar hem bizim olsun istiyoruz hem de paramız yetmiyor hepsini almaya :)
SilAslında yazıda da dediğim gibi o "iade etme" kısmı bile insana çok şey öğretiyor.
Bence de iyi ki varlar ve umarım sayıları ve nitelikleri daha da artar..