1 Kitap 1 Mektup : İpek Şoran ile Vahşi Şeyler Ülkesindeyiz:)

Bir kitap okuyucuya ulaşana kadar hangi aşamalardan geçer; mutfaktaki hazırlık, pişirme ve sunum ile kimler ilgilenir hep merak etmişimdir. 
Bir yayın koordinatörünün masası hep dolu mudur, en sevdiği kırmızı dolmakalemini neden kaybeder ve nasıl bulur, kafasının üzerinde uçan Peter Pan sayesinde mi harika çocuk kitaplarını keşfeder ve onları yayına hazırlar?
Tam olarak bu özelliklere sahip birini tanıdığımı fark ettim, Can Çocuk yayınlarının "Yayın Koordinatörü" sevgili İpek Şoran'ı.
Max ile "Vahşi Şeyler Ülkesi"ne gitmeden önce bu söyleşiyi okumanızı tavsiye ederim, sizi hapur hupur yenmekten kurtaracak bilgiler verebilir İpek :)

İpek Merhaba,

İlk soru, benim  çok merak ettiğim bir soru aslında; en sevdiğin çocuk kitabı hangisi? (1 tane seçmek zor olacaksa, favorilerini de yazabilirsin.)

En sevdiğim çocuk kitabı... Çok zor bir soru benim için. Aslında Tolkien’in Hobbit’i çocuklar için yazdığı düşünülürse elbette Hobbit! Fakat bu soruyla ne zaman karşılaşsam aklıma ilk olarak Peter Pan geldiğine göre, evet, en sevdiğim çocuk kitabı Peter Pan ile Wendy.

Çocuk kitaplarının dünyasına çocukken girebilen şanslı azınlıktan mısın yoksa büyüdükçe mi çocuk kitaplarını keşfettin?   

Kendimi bildim bileli kitaplarla aram hep iyi oldu, biz küçükken şimdiki çocuklar gibi şanslı değildik elbette. Ben sık sık kütüphaneye gittiğimi hatırlıyorum ama yine de, ben de büyüdükçe keşfettim çocuk kitaplarını...

"Yayın koordinatörü" olmak demek kitabın mutfağında yer alıp her türlü aşamasına tanıklık etmek demek olsa gerek. Peki sence bu avantajlı bir şey mi yoksa "yeni kitap" heyecanı yaşayamadığın için dezavantajlı mı?

Yayın koordinatörü olmak aslında hem şans, hem de değil... Bir yandan, senin de söylediğin gibi, işin her aşamasına dahil oluyorsun, özellikle de meraklı biriysen, aslında yayın koordinatörlüğü yayıncılık sektöründe bulunmaz bir iş! Bazen, özellikle fuar vs gibi belirli dönemlerde, kitabın mutlaka yayınlanması gereken bir tarih varsa onu tutturmak için kitabın heyecanına tam ortak olamayabiliyorsun. Çok gariptir ki, bir kitabın yayınlanış süreci ne kadar stresli olursa olsun, kitap matbaadan gelip de o “yeni kitap” kokusu etrafa yayılıp sayfalar çevrilmeye başlanınca her şeyi unutuyor insan.

Yayın koordinatörü olarak çalışmak, mutfaktaki hangi işleri kapsıyor? Yemeğin hazırlanması, pişirilmesi ve sunumun tamamı sana mı ait?

Yayın koordinatörünün temel görevi kitapların doğru bir şekilde ve zamanında yayınlanmasını sağlamaktır. Bunu sağlamak için de kitabın yayına hazırlığı, üretilmesi ve tanıtılmasında rol alan birçok insan (genel yayın yönetmeni, editör, düzeltmen, çevirmen, çizer, grafik, üretim ve satış departmanları) arasındaki iletişimi ve iş akışını sağlar. Bu eğlencesiz tanımı geçersek, evet, tüm aşamaların koordinasyonunu sağlamak tüm aşamalara dahil olmak, hepsinde fikir belirtmek demek, yani ekip çalışmasının lokomotifi olmak...

İş dışı okuduğun kitaplara sadece "okuyucu" gözüyle bakabiliyor musun yoksa okuduğun kitaplarda düzelti yapmaya, notlar almaya devam ediyor musun?

Yayıncılık sektöründe değilken de bu konuda “hassas” bir okuyucuydum. Öyle devam ediyor hâlâ... Şimdi de meslek hastalığı gibi bir şeye dönüştü. Yayıncılık sektöründe çalışan tüm arkadaşlarımda var bu huy. Ama şu da var, belki biz bu konuda “hassas” okuyucular kadar “hassas” olmayıp, bir noktada empati de yapabiliyoruz. Elbette tamamen editoryal bir süreçten geçmemiş bir metinden bahsetmiyorum...

Roald Dahl ve Kumkurdu ile nasıl tanıştın? Bu kitaplarda seni en çok etkileyen ne oldu?

Roald Dahl ile 2005’te Tim Burton’ın yönetmenliğini üstlendiği Charlie’nin Çikolata Fabrikası’nı izleyerek tanıştım. Bir gün Roald Dahl’ın bütün kitaplarıyla iş olarak haşır neşir olacağımı nereden bilebilirdim? : )

Kumkurdu’nu ise birlikte çalıştığım editör arkadaşım söylemişti bana; iyi ki de önermiş. Hiç kuşkusuz, okuduğum en güzel çocuk kitaplarından biri.

"Keşke Türkçeye çevrilse" dediğin kitaplar var mı?

Off, hem de çok! İlk aklıma gelenler Oliver Jeffers’ın yazıp & resimlediği kitapları. Bir de Sendak’ın diğer kitapları [ki 2016’da yayınlamak üzere hazırlık yaptığımızın müjdesini verebilirim buradan] ile Crockett Johnson’lar var... Aa, bir de Colin Meloy & Carson Ellis’in Wildwood serisi...

Biz çocukken sanki daha çok bize parmak sallayan kitaplar vardı ama şimdi okuduğum kitaplar çocukları lunaparka davet ediyor. Sence arada ne değişti?

Daha az yayınlanıyor belki ama öyle kitaplar hâlâ var. Öte yandan, hayal gücünü yücelten kitapların değeri anlaşıldı diye düşünüyorum, dolayısıyla bu tarz kitapların yanında sıkıcı, ders verme kaygısı güden kitaplara ilgi de azaldı belki...

Yayın sürecinde olmaktan çok mutluluk duyduğun birkaç kitaptan bahsedebilir misin?

Bunlardan bir tanesi Vahşi Şeyler Ülkesinde... Zaten çok sevdiğim bir kitabın Türkçeye kazandırılması [hem de çok sevgili Celâl Üster’in çevirisiyle] sürecine dahil olmak, kitapları seven herkesin başına gelmesini isteyeceğim bir duygu. İtiraf etmem gerekirse, yayına hazırlık sürecinde en çok zorlandığımız kitaplardan biri de bu oldu... Sendak Estate’le her aşamada fikir birliğine vararak ilerledik, bu da süreci biraz yavaşlattı. Bu kitap için kaç kez matbaa yollarına düştüğümüzü hatırlamıyorum bile, başında bekledik resmen. Ama basılan ilk sayfaları, kapağını gördüm ya, o akşam rahat uyudum.

Bir diğeri ise Charlie’nin Çikolata Fabrikası’nın üç boyutlu kitabı. Hiç unutmuyorum, bu kitap diğer ülkelerinkiyle aynı anda baskıya girecekti Çin’de ve bize kitabı hazırlamamız için yaklaşık 1 hafta gibi bir süre vermişlerdi. O hafta sürekli kar yağdı, biz de karanlığa kalmamak için öğleden sonraları tatil oluyorduk. Kitabı bitirmek için zamanla yarıştık. Sonra kitap elimize güneşli bir yaz günü ulaştı, sevincimizi görmeliydin!

Bu yıl, Exupéry'nin ölümünün üzerinden 70 yıl geçmesiyle birlikte Küçük Prens'in hakları serbest kalınca bir Küçük Prens furyasıdır aldı başını gitti... Yine de, Erdal Öz'ün elyazısıyla aldığı notlarının üzerinden giderek Küçük Prens'in Cemal Süreya & Tomris Uyar çevirisini yeniden okurlarla buluşturmak benim ve yayında emeği geçen herkes için gurur vericiydi.

Delal Arya’nın Pera Günlükleri’nin ilk kitabının yayına hazırlanışı da çok güzel bir anı benim için. Bana kitabın Word dosyasını gönderdiği günü hatırlıyorum, sonra kitabın matbaadan geldiği günü... Resmen bir bebeğin dünyaya gelişine tanık olmak gibi bir duygu. Delal, harika bir yazar, onun hayal dünyasıyla çocukken tanışmış olmayı çok isterdim. Şimdi, yeğenlerim Nil & Doğa büyüsün de Delal’in kitaplarını okusunlar diye heyecanlanıyorum.

İş yerinde bir günün nasıl geçiyor? Çalışma masandaki evrak yığınından dolayı arkadaşların seni göremez hale geliyor musun :)

Genel olarak keyifli bir çalışma ortamımız var, bu anlamda çok şanslıyım sanırım. Fuar ve katalog hazırlama dönemleri hariç gayet sakin, sessiz ve rahat geçiyor günler. Sabah kahvemizi çayımızı alıp işlerimize gömülüyoruz. Küçük aralar verip sohbetler ediyoruz; çizerler, yazarlar, çevirmenler gelip gidiyor yayınevine, onlarla görüşmelerimiz de çoğunlukla çok eğlenceli ve iş ortamından ziyade arkadaş sohbeti gibi oluyor.

Aaa, sorunun bu kısmında biraz hava atacağım! Masamda hiçbir zaman evrak & kitap yığını olmuyor, çünkü ben tam bir Başak burcuyum : )

Kırtasiyeyi çok sevdiğini duymuştum. Özellikle koleksiyonunu yaptığın bir obje, olmazsa olmaz bir kalemin gibi alışkanlıkların var mı?

Ah, evet. Bayılıyorum kırtasiye malzemelerine, kırtasiye gezmeye. Özellikle koleksiyonunu yaptığım bir şey yok, ama daha çok sade & eski moda şeyler hoşuma gidiyor. Sürekli kaybolup kaybolup bana geri dönen kırmızı bir Lamy dolmakalemim var; kaybolmadığı zamanlarda onu kullanmayı tercih ediyorum : )

Türkiye ve yurt dışındaki çocuk edebiyatını genel hatlarıyla kıyaslayacak olursak, sence ne durumdayız? Önümüzde daha uzun bir yol var mı yoksa genç yazarlarla beraber bu "yol" biraz daha kısaldı mı?

Bunu söylediğim için üzgünüm ama önümüzde hâlâ uzun bir yol var. Bu yıl katıldığım, İsveç çocuk edebiyatının dünü ve bugününü anlatan bir sempozyumda anladım ki, İsveçlilerin 35-40 yıl önce yayınladığı kitapları bugün bile basmak isteyen bir yayıncı bulmak zor. Bir de okul satışları kaygısı çocuk edebiyatına zarar veriyor; bu kaygı güdülmeden daha cesur davranılmalı...

Senin gözünde “iyi” bir çocuk kitabının olmazsa olmazında neler var? (hikaye, çizimler, dilin yapısı vs.)

Söylediklerinin hepsi... İyi kurgu, iyi yazılmış olması, iyi resimler, iyi kâğıt seçimi, iyi tasarım... Benim beğenimi bunların hepsi etkiliyor açıkçası. Yani iyi yazılmış bir kitabın resimleri iyi değilse, ona “iyi” bir çocuk kitabı diyemem; ya da tam tersi... Ya da iyi yazılmış bir kitap, iyi de resimlenmiş ama tasarımı berbat... Üzgünüm ama o da yeterince “iyi” bir çocuk kitabı olamaz benim gözümde. Çocukların beğenisini, estetik duygusunu azımsamamalıyız.

“Keşke ben yazsaydım ya da yayına hazırlasaydım” dediğin bir çocuk kitabı var mı?

Hobbit, Peter Pan ile Wendy, Oliver Jeffers kitapları, Vahşi Şeyler Ülkesinde’yi saymazsam : ) Pıtırcık’ın tüm kitapları, Pippi Uzunçorap, Martıya Uçmayı Öğreten Kedi, Ayıcık Ernest ile Farecik Célestine'inRomanı, Bütün Gün Esneyen Prenses, Bekçi Amos’un Hastalandığı Gün, Canını En Çok Ne Yakar...

Katıldığın için çok teşekkür ederim, harika yeni kitap haberlerini bekliyor olacağım(z) :)

Asıl ben sana çok teşekkür ederim!

  

Sevgili İpek, söyleşinin bundan sonraki kısmı sana doğum günü sürprizi :) 

                                                                             ***

"Sevgili Gözde, pek tatlı kardeşinle minik bir söyleşi yaptım ve çocuk kitaplarından bahsedip neşelendik. Ama aklıma geldi de, birlikte büyüdüğünüze göre İpek'in kitaplarla olan ilişkisini, yeğenleri Nil ve Doğa ile çocuk kitapları iletişimini senden iyi kimse bilemez. Bu bölüm İpek'e sürpriz olsun, bize biraz İpek'in kitap ve kırtasiye sevgisinden söz edebilir misin?"

Evet, İpek'le birlikte büyüdük, eğer İpek'siz büyüseydim, şu anki ben olmazdım, biliyorum. Kitap sevgimin (her ne kadar, istediğim çoklukta okuyamasam da) büyük bölümü, inanıyorum ki, İpek'le birlikte büyümekten kaynaklanıyor. Onun kitaplarla ilişkisi her zaman farklıydı. Kitap okurken, önündeki kitapla bütünleşir, benden tamamen kopardı. İyi yazardan ve kitabın iyisinden anlardı. Hiçbir zaman elinde korsan kitap görmedim. O dönemleri düşünüyorum da, sanırım İpek'in Murathan Mungan sevgisinden bahsetmemek olmaz. Ne kadar çok zaman ayırmıştı Murathan 95'i bulabilmek için. Ne kadar çok sahaf gezmişti. Bulmuştu tabii ki sonunda. Dünyası kitaplardan oluşurdu demek hiç yanlış olmaz.

Maalesef Nil ve Doğa teyzelerinden ayrı büyüyorlar. Çocuklarımın okuma sevgisi ile büyümelerini ve kitapların hayatlarında büyük yer kaplamasını her şeyden çok isterdim. Bu anlamda İpek bana daha doğrusu bize çok destek oluyor. İpek olmasa, ben şu anki ben olmaz, çocuk kitaplarına ilgim eminim ki şimdikinden çok daha az olurdu. Dolayısıyla İpek fiziksel olarak bizden uzak olsa da, senede 1-2 kez Nil ve Doğa ile bir araya gelebilse de, manevi desteği hep bizimle birlikte ve çocukların kitaplığının tamamını hemen hemen teyzelerinin aldığı kitaplar oluşturuyor. Kitapçılarda gezerken Nil hemen Can Çocuk'un kitaplarını alıyor eline, her birinin kapağını açıp Dadi'sinin (Teyzesinin) İsmin gururla buluyor, bana gösteriyor... Çok mutlu oluyor, ben de çok mutlu oluyorum Geçenlerde Kumkurdu'nun 3ü bir yerde basımını bana, büyüyünce çocuklara devredilmek üzere hediye etti. Kendinde şu an yok yani. Kaç kez ‘Emin misin, istersen geri verebilirim.’ diye teklif ettim hatırlamıyorum. Kısaca İpek, Nil ve Doğa'nın kitaplarla büyümelerini çok önemsiyor...

Evet, kırtasiye sevgisi de yine kitap sevgisi gibi, çok küçük yaşlarından beri hiç azalmadan devam ediyor. Kırtasiye malzemelerine aşırı bir sevgisi oldu her zaman. O zamanlar fotoğraf çekmezdik tabii ki, şimdi kırtasiye malzemeleri, kalemlerini, minik not defterlerini güzel güzel sıralayıp, fotoğraflarını çekiyor ve bunlar resmen bir görsel şölen. Kardeşim diye demiyorum, gerçekten de, her zaman zevkliydi hala da öyle... Hatta benim bir mottom var:) 'İpeğin en çirkin şeyi, benim en güzel şeyimden daha güzeldir.'  :)) Onun her şeyi çok güzeldir, çünkü o benim minik İpekböceğim...

  

"Sevgili Banu, İpek'in çocuk kitapları (özellikle Roald Dahl) ve kırtasiye sevgisi hakkında sen neler söylemek istersin? Doğum günü armağanı olarak en güzel hediye hangi kitap olurdu sence İpek için :)"

Ooo çok zor sorular. Çünkü yanıtlarının ucu çok açık.

İpek'in kırtasiye sevgisi hakkında ne diyeyim ki. Kırtasiye sevgisi anlatılmaz yaşanır :) Sanırım empati yapabilirim bu konuda. Kırtasiye malzemelerinin endorfin arttırıcı etkisi olduğunu düşünüyorum. İnsan bir kere aldı mı dahasına sahip olmak istiyor. yeni alınmış ahşap kokulu bir kurşun kalemin gıcır bir defter üzerinde hışır hışır kayışını düşündüm de. İpekim anlıyorum ben seni!

Baskısı tükenmemiş olsa Daniel Pennac'ın Gulyabaniler Cenneti'ni ve devamı olan iki kitabı alırdım. Tekrar basıldı mı bilmiyorum. Rico ve Oscar kitaplarını da alabilirdim :)

Biz İpek'le Kumkurdu sayesinde tanıştık, onun ikram ettiği kumkurabiyelerinden yiyip sahil kenarında dans ederken (kafa üstü) çocuk kitapları hakkında konuşmaya başladık. Yedi Denizlerden geçip Vahşi Şeyler Ülkesine vardığımızda Max çoktan oradaydı. Yani ben tanışmamızı böyle hatırlıyorum. Sen ne dersin İpek?
"Roald Dahl'dan 1 gün küçüğüm ben" diyebilen birini, onun tatlı ablasını ve fotoğrafını öpmek istediğim bal yanak yeğenlerini bloguma misafir etmekten büyük mutluluk duydum.
"İYİ Kİ DOĞDUN İPEK, umarım kırmızı dolmakaleminle harika metinler yazarsın. Tamam kabul ediyorum, benim masam hep dağınık olduğu için seni de kitap dağının ardında hayal etmiştim ama o zaman başak burcu olduğunu bilmiyordum :) MUTLU YILLAR, kafanın üzerindeki Peter Pan'ı hiç kaybetme olur mu?"
                                                                              ***
Roald Dahl Okuma Şenliği kapsamında Matilda'yı yeniden okurken Matilda bana şunu fısıldadı: "Biliyor musun, "Matilda" olarak kitabın içine sığamıyorum, kitaptan ara sıra taşıyorum. Yakın çevrende hiç bana benzeyen, kitapları çok seven birini gördün mü?"
Bilmem ki,sizce görmüş olabilir miyim? Gözlüklü bir Matilda hem de!
                                                                             ***
4 Ekim 2015 Pazar akşamına kadar "En sevdiği çocuk kitabı"nı yazan 3 kişiye pek tatlı Matilda kitabı Elif'in minnak ellerinin çekeceği çekilişle gidecek, ben de yanlarına 1'er mektup koyacağım :)

*İnstagram hesabımda yapacağım duyurunun altına yorum yazanları da çekilişe dahil edeceğim. (Çekilişe katılmak için yorum bırakmak haricinde bir şey yapılmasına gerek yok :)
** "1 Kitap 1 Mektup" etkinliği ne acaba diyenler,önceki etkinliklere bakabilirler :)

Devamını oku »

İyi Ki Doğdun Roald Dahl :)

Sevgili Dahl Amca,
Sana bu mektubu çok uzaklardan yazmıyorum, biliyorsun.
Muzip gülüşünle bu satırları okuduğunun da farkındayım.
Aslında bir şey deyip kaçacaktım ama bilirsin ben lafı pek dolandırmadan yapamam.
E tamam o halde,Bulut-Adamlara söyle de sana rahat bir yer ayarlasınlar, çünkü içimde birikmiş laflar var.
Nasıl doluyum bir bilsen...
Doluluğumun sebebi memleket meseleleri olsa da seni bunlarla sıkacak değilim.Yoksa bana "Norveç'e taşın, orada buğulama somon yersin" deyip işin içinden çıkabilirsin.
Ama yoo buna izin veremem, somon sevmediğimden değil bu arada, sadece aklımdaki konu o değil.
Ara ara durup düşünüyorum: "Neden çocuk kitapları okuyorum, onları neden seviyorum"diye.
Buna cevap ararken -evet bazen böyle cevap aramak gibi akılsızlıklar da yapıyorum- aklıma hep sen geliyorsun. Daha doğrusu senin kitaplarını okurkenki ruh halim. Bir insan hep mi kıkırdar? Hiç mi içinde tutamaz o gülücükleri? Yok yapamıyorum.
YapamıyorDum...
Tüm kitaplarını okudum, en sona sakladığım iki adet biyografiyi ise bitirmeye kıyamıyorum.
Yeni hikayeler yazamayacaksın diye üzülürken bugün yeni bir şey fark ettim.
Bu hikayeleri senin yerine ben yazabilirim.
Ne dersin?
Hayalindeki veliaht değilim biliyorum, boyum sadece 1.60 ve yazı yazmak için minik bir kulübem de yok.
Ama üzgünüm, kendimi durduramayacağım galiba.
Bu kadar hikayeden sonra hayata eskisi gibi bakamam.
Koca Sevimli Dev'in kulağıma üfleyeceği harika rüyaları beklerim.
Belki bu rüyalardan birinde seninle Willy Wonka'nın Çikolata Fabrikasını ziyaret eder, Matildayla Cam Asansöre bineriz.
Kitapların sayfaları bitti ama ben onları hayal dünyamda yazmaya devam edeceğim.
Hem sana demiş miydim, Dev Şeftali'yi okuduktan hemen sonra beni bacağımdan ısıran minik arının bana göz kırptığını :)

İYİ Kİ DOĞDUN ROALD DAHL,

HAYAL DÜNYAMA ÇOK ŞEY KATTIN,

SENİ SEVİYORUM.

* Doğum günün 13 Eylül ama benim çok uykum geldiği için bu mektubumu 1 saat önce kabul eder misin?

Kaynak: burada

Devamını oku »

Günün Mutluluk Sebebi-10: Kitaplar

Gündeme inat, bir önceki yazımda bahsettiğim #roalddahlokumasenligi 'ni kendi çapımda sürdürdüm ve fark ettim ki hayatta ne olursa olsun okumaya devam etmek gerekiyor.
Bu başlıktaki mutluluk sebebinin tamamı aslında "kitap okuma" hakkında. Balköpüğünde şu yazıyı okuduktan sonra aklıma geldi, insan kendini mutlu eden şeyleri yazmalı (benim durumda da buna devam etmeli) Sağlık, aile, sevdiklerim listede elbette üst sırada ama bu ara gerçekten bana nefes aldıran şey, kitaplar. Son 3 günde -yanlış hatırlamıyorsam- toplamda 5 kişiden "çok yorgun görünüyorsun, iyi misin" lafını işittim. Hepsine de şaşırdım, iyiyim aslında. Hatta durup bir kendime sordum "iyi miyim" diye. İyiyim ama yorgunum, uykusuzum. Bunun için kendimi kötü hissediyorum ama gündemde o kadar kötü şey var ki, benim yorgunluğum şımarıklık gibi geliyor. O yüzden ben yine "yorgunum ama halime şükrediyorum" şeklinde hayatıma devam etmek istiyorum.
Ne diyordum?
Kitaplar ...

KİTAPLARLA İLGİLİ BENİ MUTLU EDEN ŞEYLER:

1. Çocuk kitapları okumak
2. Kitap okumak
3. Kitaplara dokunmak, kitapların sayfa sesini duymak, dokusunu hissetmek
4. Sevdiğim bir yazarın/serinin yeni kitap heyecanını yaşamak, ön sipariş vermek
5. Kitapçılarda saatlerce gezinmek, ayakta durup yorulduğunun farkında olmamak, biri yanına geldiğinde onu tanıyamayacak kadar dünyadan kopmuş olmak
6. Sahaflarda gezinip aklında olan kitapları uygun fiyatlı bulmak, sahafın sahibiyle sohbet etmek, sevebileceğin başka kitaplarla tanışmak
7. Kitap bloglarını, instagram hesaplarını okumak, okudukça yaptığın listeleri güncellemek
8. Bir gün umuyorum ki kavuşacağım çocuk kütüphanesi hayalini canlı tutmaya çalışmak
9. Arkadaşlarıma kitap hediye etmek, arkadaşlarımdan kitap hediye almak
10.Baskısı bitmiş kitabı aramaya devam etmek
11. O dili bilmesem de orjinalinden kitap siparişi vermek ve onun gelişini beklemek (İsveççe)
12.  Gazetelerin kitap eklerini okumak (son zamanlarda azalttım)
13. Kitap fuarlarına katılmak 
14. Ayraç biriktirmek ama yeni kitaba başladığında ayraçları bulamayıp kitabın arasına rastgele bir şey koymak(kimlik, peçete, çubuk)
15. Kitaplar hakkında sohbet edebileceğim birileriyle tanışmak hatta böyle bir topluluğa dahil olmak
16. Devamlı değişse de okuma listeleri yapmak, kendine hedefler koymak
17. Bloga, okuduğum kitaplar hakkında yazı yazmak
18. BDK'yı ezberlediğim halde sıklıkla "ha, şu neydi" diye siteye tekrar bakmak
19. Kitap okumak için illa ki vakit yaratmak (iş harici, öğle arası, yemek pişerken, uykudan önce)
20. Evdeki kitaplıkları düzenlemek, düzenleme yaparken unuttuğum kitaplara yeniden sarılmak
21. "1 Kitap 1 Mektup" etkinliğiyle kitap dünyasına daha çok girmek
22. Kitap tavsiye ettiğim birinin tavsiye ettiğim kitabı beğenmesi
23. Elif'e kitap sevgisini (en azından şimdilik) aşılayabilmiş olmak
24. Kitabın yanında ne içsem&yesem diye düşünmek
25. Bu yazıyı yazmak :)

Yazınca kendimi çok daha iyi hissettim, kitaplar sizi de mutlu ediyorsa bence bir liste de siz yapın :)
Bu listeye bakınca anladığım kadarıyla (demek ki önceden tam anlayamamışım) benim için kitaplar ve çocuk kitapları ayrı iki kategori. İkisini de çok seviyorum, Leylak Dalı Nurşen Abla sayesinde yetişkin edebiyatından okuduğum kitaplar artarken bence ben de ona çocuk kitaplarını çaktırmadan okutuyorum ehehehe :)
* 2015'te neler okumuşum acaba diye kendime bir liste yapmaya başladım. Hakkında yazı yazamadığım kitapları buraya eklemiyordum ama en azından topluca bir arada durmaları iyi olur.

Devamını oku »

En Sevdiğim 21 Çocuk Kitabı :)

Kitapçıya gidip mutsuz ayrılabilen nadir insanlardan biriyim sanırım. İçimi büyük bir kıskançlık kaplıyor ve "amanın bunlar neden benim değil?" duygusu ve "ben neden buradan ayrılmak zorundayım" düşüncesiyle hoflaya poflaya kitapçıdan çıkıyorum. Hatta homurdanıyorum. Bugün öğlen de Selcen'e homurdandım, "ben kalıyorum,sen git" dedim de olmadı. Döndük yine işlerimize.
Hayalimde olan şey bir kitapçı değil zaten, daha önce de demiştim, bir çocuk kütüphanesi. Tamam içine yetişkin edebiyatından sevdiğim kitapları da koyarım. Ve olmazsa olmaz bir okuma köşesi, kahve köşesi de istiyorum. Bu kaynak nereden sağlanır, bunu şimdilik bilmiyor olsam da bu hayalimin peşini bırakma niyetim de yok.
Geçen gün bir arkadaşım, iş yerinde çok sıkıldığından bahsetti, ben de ona "çocuk kitabı oku" dedim. Güldü. "Gülme,ben ciddiyim" dedim. "Hangi kitaptan başlayayım?" deyince beni ciddi aldığını anladım. Bir sürü isim söyledim. "Bana bir liste gönderir misin?" deyince de ortaya bu liste çıktı. Kendimi "10"ile sınırlamıştım ki 19. maddeyi yazarken bulunca, "peki madem,sınır 20 olsun"dedim. Tek sayıları daha çok sevince de-Yıldıray'a katılıyorum- liste 21 maddelik oldu.
Sevdiğim sıraya göre değil de aklıma gelme sırasına göre yazdım hepsini. İlk olarak aklıma "Kumkurdu"nun gelmesine şaşırmadım da "Momo" ve "KSD"nin sonlara kalması beni şaşırttı.
Listede yer alan kitapları zaman zaman güncelleyeceğim demek isterdim ama bu listedeki kitaplara sarılıp yatmak istediğim için bu listeye ancak ekleme yapabilirim :)

1. Kumkurdu

2.     Matilda

3.     Yıldızlı sevgi (Yıldız kız-2. Kitap)

4.     Hayalperest

5.     Enginar Kalpler

6.     Kıyıya Vuran Kız

7.     Pıtırcık serisi

8.     Balık

9.     Pera Günlükleri ve Yedi Denizlerde serisi

10. Pes Etmeyen Tavuk

11. Momo

12. Uçan Sınıf

13. Clarice Bean serisi

14. Şeker Portakalı

15. Bir Pekin Ördeğinin Tam 15 Yıl 5 Ay süren Yolculuğu

16. Tobie Lollness

17. Çocuk Kalbi

18. Clementine serisi

19. Koca Sevimli Dev

20. Riko ve Oskar

21. Kuyruklu Yıldız Eken Adam

Devamını oku »

35 Kilo Tembel Teneke

29 Mayıs 2015, Elif neredeyse 14 aylık olmak üzereyken kendi başıma(yani yalnız :) dışarı çıktığım ikinci gün olarak kayıtlara geçti. Bu kaydın bu kadar net hatırlanmasının sebebi de tam da o gün sahaftan aldığım kitaplardan birini bir kahvecide kahvemi içerken bitirmiş olmamdı. Aman ne harika bir gündü, anneme ne kadar teşekkür etsem az gelir. Bu kitabı geçenlerde yine okudum, benzer duyguları hissetmedim ama yine sevdim.
Kitabın girişi şöyle:
"Okuldan tiksiniyorum. Dünyadaki her şeyden daha fazla tiksiniyorum ondan. Ve hatta daha da fazla. Okul, hayatımı mahvediyor."
Bir kitabı seveceğimin anahtarı benim için genelde ilk satır(lar) oluyor. Birinci tekil şahısla yazılan kitaplar biraz risk taşısa da iyi kurgulanmış olanları beni hemen sarıp sarmalıyor.
Okul hikayelerinin iyi işlenmiş olanlarını da seviyorum. Bazıları sadece belli kalıplara yer veriyor, onları gözlerim uzaklara dalarak okuyorum. Ama içinde "gerçek" duygular varsa "okulu sev(e)memek" gibi, işte bu hikayeleri okumak hoşuma gidiyor. Okulla -en azından öğretmenlerin bildiği kadarıyla- hiçbir zaman sorunum olmadı. Sorunumun olmaması okulu sevdiğim anlamına da gelmedi :) Okulu annem benden daha çok sevdi ama ona da kızamıyorum artık, ne de olsa öğretmen. Eskiden kızardım ama. Bana okulu sevdirme çabalarını da anlayamazdım. Şimdi anlıyorum. "çocuğun olunca anlarsın" hallerinden biri de bu: anneni daha iyi anlamak :)
35 Kilo tembel teneke kitabındaki çocuk ise okulu ve öğretmenleri hiç sevmiyor. Sadece anaokulu öğretmenini sevmiş, o da "başarılı bir gün, bir şey ürettiğimiz gün" dermiş.
Gregorie 13 yaşındayken hala 6.sınıf öğrencisi çünkü "ellerim ve onların üretebilecekleri dışında dünyada hiçbir şey beni ilgilendirmiyordu" diyor.
Koca Leon yani Gregorie'nin dedesinin torunu ile iletişimi ise kitap boyunca beni etkiledi. Çocuğun okuldan atılması, dedenin marangoz atölyesinde bir şeyler üretmeleri, dedenin onu zorlaması hatta bir ara dışlaması, önemli bir sınavında yanında olması gibi detaylar çok güzeldi. Böyle bir kitaba da tatlı sert bir dede karakteri oldukça güzel yakışmış.

"Tembel teneke" denilen çocukların aslında bambaşka bir alanda ilgilerinin ve yeteneklerinin olduğunun keşfedilmesi bana Aamir Khan'ın "Yerdeki Yıldızlar" filmini hatırlattı. Buraya yazmamışım şaşırdım, cidden çok güzel bir film, izlediğimde çok etkilenmiştim.

" bir martıya dönüşmeyi hayal ediyordum. Uzaktaki kırmızı beyaz fenere kadar uçmanın düşünü kuruyordum. Bir kırlangıçla arkadaş olup, eylül ayında, mesela 4 eylülde-hani şans bu ya, tam da okulun ilk günü!- onunla sıcak ülkelere doğru yola çıkmayı hayal ediyordum. okyanusları geçtiğimi hayal ediyordum, onunla..."

Kitapta beni en çok etkileyen şey Gregorie'nin yaşadığı değişim ve dönüşüm oldu. Amaçsızlıktan, başı boşluktan, ne yapacağını bilememekten, kendine güvensizlikten kurtulup ne istediğini bilen ve onun için çaba sarf eden birine geçiş yaptı. Ki bu geçiş de bir anda olmadı. İşte bu kitap bu geçişte yaşananları anlatıyor.

Görsel: Kaynak burada

Künye:
Yazan: Anna Gavalda
Çeviren: Azade Aslan
Yayınevi: Günışığı kitaplığı,92 sayfa

Devamını oku »

Ayın Dilekleri: Eylül

Her sene yılbaşında yaptığım  dilekleri ara ara yani canım istediğinde, aylık olarak yapmaya karar verdim. Kendime çok da yüklenmeden, uzuuuun listeler yapmadan, sakince bu değişimi izlemek istiyorum. Bu ay ilk olacağı için tabii ayrı heyecanlıyım. Fark ettim de ben bu ara durup durup kendime iş çıkarıyorum ya da buna "iş" demeyelim de "icat" diyelim, daha yumuşak bir ifade olsun. Neticede amacım sadece günümü keyiflendirmek :)
- Bu ay Roald DAHL'ın doğum günü (13 Eylül) O yüzden de "Roald Dahl Okuma Şenliği" başlattım kendi kendime. Okumadığım Dahl kitaplarını da okuyayım ve kendisini bol kıkırdayarak anmış olayım diye. Bu etkinlikten keyif alırsam belki başka yazarlar için de okuma şenliği yapabilirim. (dur bir hele, önce önündekini tamamla değil mi, heyecanlanma çok :) Okuduklarımı, okuyacaklarımı başka bir yazıda yazayım ama bu yazarla daha önce tanışmamış olanlara tavsiyem Matilda ve KSD (Koca Sevimli Dev) ile mutlaka tanışın.

- Biraz daha sağlıklı besleneyim istiyorum. Önüme gerçekçi hedefler koyduğumda karşıma limon çıktı. Bildiğimiz sarı, sulu meyve. Sabahları içtiğim suya sıkıyordum, gün içerisinde de bunu yapabilirim sanırım. Hatta çay-kahveden bunaldım, bugün termos-sıcak su-bitki çayı ile takıldım, bayağı mutlu oldum :)
- Her ay sadece Dünyalı dergi alıyordum, iki ayda bir de Araştırmacı Çocuk. Son aylarda ise hayatıma Evim dergisi girmişti, tamamen kafa boşaltma amaçlı. (ne kadar çok reklam alıyorlarmış, okudukça hayret ettim.) Her ay için sevdiğim konuya göre 1 belki 2 dergi daha almaya karar verdim. Madem dergi okumayı seviyorum :) (Öğle araları bazen yakınımdaki kütüphaneye gidiyor ve orada dergi okuyorum, bu da güzel :) * Bu ay Atlas aldım, henüz sadece sayfalarını karıştırdım ama o bile güzel.
- Yemek konusunda kendimi geliştirmem gerektiğinin uzun zamandır farkındayım ama hep erteliyorum. Bu işe bir dur diyecek ve kendimi her ay için 1 yemek/1 tatlı tarifiyle ilerletmiş olacağım. (temenni) Pratik yemeklerin, ismi ve kendisi anlaşılabilir malzemelerin, tek bir tencerede pişen yemeklerin tariflerinin olduğu siteleri bilen yazsın olur mu? Hatta daha da iyisi, yorumlara kendi tariflerinden yazsın. Ne iyi olur, çok sevinirim.
- Kendime ulaşamayacağım hedefler koymak istemiyorum. "Her gün" değil de "haftada 1 gün yarım saat" yürüyüş yapmak  istiyorum.  Ne dersin 3 yavrulu kıvırcık kuzen (Çağla, kahve, lokum) yapabilir miyim?
- Her ay için 1 adet "çocuk edebiyatı harici" bir kitap okumak istiyorum. Aslında gönlümden "her güne 1 kitap" geçiyor ne yalan söyleyeyim, hatta dün iş çıkışı Kentpark Arkadaş kitabevinde "günün mutluluk sebebi" olacak iki arkadaş ile kitap sohbeti yaparken daha da iyi anladım. Hayalimdeki çocuk kütüphanesine bir oda da yetişkin edebiyatı koymalı, sohbet için de ortam yaratmalıyım.
- Günün mutluluk sebeplerine, mektuplarıma, kartlarıma, sohbetlere, öğle arası kkk (küçük kıvırcık kuzen) ile buluşmaya da tabii ki devam :)
Geçen gün düşündüm yalan bir dünya mı yaratmaya çalışıyorum diye. Sorguladım kendimi. Mutsuzum da kendimce onu mu kapatmaya çalışıyorum acaba diye. Sanırım bu son dönemdeki "bardağın dolu tarafını görme(ye çalışma)" ve "kendine icat uydurma" hallerim tamamen hayatı biraz daha dolu yaşama arzusundan geliyor. Yani hayat ben hiçbir şey yapmasam da geçiyor, ki çok şükür kendi kahve çekirdeği ailemizde buna da hep çok şükrediyorum, ama bir şeyler yapınca (sohbet, röportaj, etkinlik, blog, mektup, kitap, hedef) daha da güzel oluyor ve rutinin dışına çıkmak bana hayallerime daha da yakın olduğum hissi uyandırıyor.
O yüzden de kendime çok yüklenmeden sarı sulu limonumla bu yazıyı noktalıyorum. Roald Dahl etkinliğine katılmak isteyen olursa instagramda #roalddahlokumasenligi etiketini kullanabilir.
* Bu ay Roald Dahl'a başka bir etkinlikle daha doyacağız aslında ama o sürpriz tabii ki :)
**4 Eylül annemin ve sevdiğim bir arkadaşımın oğlunun doğum günü, şimdiden onları da kutlamış olayım :)

Devamını oku »