Evde Olmak ve Kararsız Kalmak

Evde olmayı ve evde vakit geçirmeyi seviyorum.
Bize bazılarının "terlik ailesi" demesine gülümseyerek yaklaşıyor, hafta sonu gelse de evde kalsak demekten kendimizi alamıyoruz.
Aslında gezmeyi de bir o kadar sevdiğimizi söyleyebilirim ama evin hali bir başka :)
Her hafta sonu ayakları uzatmalık vakitler kalmayabiliyor.
Peki bu güzel vakit kalınca ne oluyor?
Ya kafam karışıyor ya da kararsız kalıyorum :)
Temizliğe mi vakit ayırsaydım ya da yemek mi yapsaydım ama ben kitap okumak istiyordum gibi bir üçgenin uzatılmış köşelerinde savrulurken buluyorum kendimi. (matematiği iyi olup da "üçgen" konusunda yanlış söz söylediğimi düşünen olabilir :)
İşte o yüzden insanlar üşenmemişler ve "zaman yönetimi" gibi bir kavram çıkarmışlar ve içini doldurmuşlar. Ama sanki bir yerleri atlamışlar: Bir şeyi yaparken başka bir şeyi yapmadığından duyulan pişmanlık.
Bir de hayat her zaman-hatta çoğu zaman- kalıplara girmiyor ki...
Canım aynı anda hem yazı yazıp hem kitap okuyup hem de kitap eklerine dalmak isterken ütü masasında birikenleri görünce "hadi hepsini sırayla yapalım" düzlemi bana uymuyor.
Evde kalmanın benim için bu handikabı dışında başka bir olumsuz tarafı yok.
Ne yaparsam yapayım; "aklından balıklar geçen kedi" gibi oluyorum :)

Lokum :)

Şimdi ben buraya yazı yazarken "akşama ne pişirsem" demiyorum çünkü dünden kalanları ısıtacağımı biliyorum :)

Evde kalınca "ne yapacağını şaşıranlar"; nerdesiniz???