Misafir İlişkileri ve Biz :)

Daha önce bahsetmiştim sanırım, her tür misafirden hoşlanmıyorum.
Sadece yanında "kendim" olabildiklerimi seviyorum :)
Bunun ayrımı elbette çok kolay olmasa da bayramlardaki "zoraki" muhabbetlerden hoşlanmadığımı, sıcak arkadaş sohbetlerine her daim -uyuyakalmazsam- açık olduğumu söyleyebilirim.
Evet, uyuyakalmışlığım var itiraf ediyorum ama film gerçekten sıkıcıydı :)
Benim film izlerken uyuyakalmam için filmin sıkıcı olmasına gerek olmadığını yakın çevrem bildiğinden buraya da yalan yazmaya gerek yok :)
Neyse şimdi konumuz filmler değil de misafirler.
Aslında en başta şu ayrımı bile yapabiliriz; bazı insanlar evimize geldiğinde onları "misafir" gibi görmeyiz ve mutfakta bize yardım ettiklerinde, salonda uzandıklarında gerilmeyiz hatta tam tersi mutlu oluruz :)
Geçen gün evimize arkadaşlarımız geldi; yedik, içtik, sohbet ettik ve fark ettim ki ben hiç gerilmedim :)
Hatta evimizin rekoruna giren bir minik de oldu; henüz maş. 3 aylık haliyle, "en küçük misafirimiz" dedik ona da :)
Eşim A. bana göre biraz daha "yurdum insanı", hemen herkesle anlaşamasa bile rahatça konuşabiliyor, güzel bir şey. Ben tutuluyorum çünkü. Bir de sevmediğim ortamsa hiç konuşmuyorum, ağzımdan hiçbir sözcük dökülmüyor, ne yapayım.
Lokum'a boş yere "yabani"liğinden ötürü bana benziyor demiyorum :)
Bir de misafirlikte ısrardan, yapmacık tavırlardan, ayakkabı ile içeri girilmesinden, sigara içme taleplerinden hoşlanmıyorum.
Hediye gelmişse hemen "lütfen seveceğim bir şey olsun" diye dua ediyorum; maddiyatı ne olursa olsun sevmediğim bir şeyse pakedi açınca şöyle diyorum çünkü; "Aaa...bu...tam...hmmm...değişik tabi..güzel aslında... düşünmeniz yeter..." gibi saçmalıyorum.
İpucu: Hediyeyi görür görmez nerede kullanırım/ne yaparım vb. cümleler kuruyorsam o hediyeyi çoktan sevmiş, bağrıma basmışımdır :)
Arada soruyorum ama pek üzerinize alınmıyorsunuz sanki sessiz okuyucularım :)
Siz nasılsınız misafirlerle, hemen hepsiyle anlaşabileniniz var mı???

İkramlar bahane, sohbet şahane diyorum :)