Anne(lik) Sohbetleri: Burcu (1 Anne) & İpek (1 Cimcime) :)

 "Hayat çocukla çok güzel" demişti bir yerde Burcu ve onu bu cümlesiyle tanıdım. İpek'le yaşadıklarını anlatırken zorluklardan bahsetse bile bu güzel cümleyi kurmaya devam ediyordu. "Aaa ne güzel bir yaklaşım" dedikten sonra 1 Baba 1 Anne'yi daha sıkı takip eder oldum. İpek sahiden benimle de konuşacak gibi bazı fotoğraflarında; tatlı bir cimcime :)

Merhaba Burcu,

Öncelikle İpek’in üçüncü yaşı hayırlı olsun, mutlu günler geçirin beraber. Üçüncü yaştan beklentileriniz neler J

Hoş geldin 3 yaş! diyoruz ve çok güzel günlerin bizi beklediğine inanmak istiyoruz belki de. Çok hızlı bir şekilde girdik ve beklemediğimiz davranışları her geçen gün maalesef cimcime göstermeye devam ediyor. Ağlayarak bir şeyleri yaptırmak istemesi, yemek yememesi (bu zaten hep olan bir şey bu sıralar çok fazla olmaya başladı), yaz ayında olmamıza rağmen çizme giymek istemesi gibi ve bundan daha fazlasını şuanda yaşıyoruz. İnşallah bu dönemden biran önce kurtuluruz. Üçüncü yaşımız ile cimcime üzerinde ki bütün kötü huylar gitsin, gelmesin bir daha diyoruz, tek beklentimiz bu galiba J

Anne olma maceran nasıl başladı?

Annelik çok güzel bir duyguymuş gerçekten. O iki çizgiyi gördüğüm an ve yaşadıklarımı hatta 2 Aralık 2010 gününü hiç unutamam. Eşim işinden ayrılmış ,biz biraz sıkıntılar yaşarken hiç ummadığımız biranda gelmişti cimcime. Onun bizimle olacağını öğrendiğimiz andan itibaren hayatımız biranda değişti, şansıyla, sürprizleriyle geliyordu.3 yıl aradan sonra gelen bu melek bizim için olgunluk sürecini oluşturuyordu. Anne oluyordum ve çalışan bir anne olacaktım. Korkuyordum ama karnımda tekmelerini hissedince kendime geliyordum. Güzeldi hem de çok güzeldi.

Kısaca doğum hikayeni anlatır mısın?

Her annenin doğum hikayesi özel ve güzeldir diyorum devamlı. Hayatımız o saatler arasında nasıl hızlı geçiyor değil mi? Ama benim ki o kadar hızlı geçmemişti. Saatler ilerlemiyordu.9 ay çok güzel geçti. Mide bulantısı ,yanma yada başka hiçbir şey yaşamadım. Bütün hazırlıklarımı kendim yaptım. Hiç oturmadım, devamlı hareket halindeydim ve bunun çok faydasını gördüm. 37. Haftama kadar çalıştım ve izine çıktığım 1.5 hafta içerisinde cimcime artık ben geliyorum demişti. Bir gün öncesinde Miniatürke gitmiş her yeri gezmiştim. Oradan alışveriş yapmaya gittik hatta akşamında da abimin düğünü yaklaştığı için hazırlıklarını bitirdim sanki sabahı doğum yapacağımı biliyormuş gibi. Bütün hazırlıklarımı tamamlamıştım. Gece başladı sancılar, tabi ben onların sancı olduğunun farkında değilim. Temmuz sıcağın da havadandır diye uyuyamıyorum, durmadan yataktan kalkıyorum. Evde yürüdükçe sancım gidiyordu, tekrar yatıyordum. Saat 00:30 da ilk sancı göstermişti kendini. Bu sancılar defalarca olmaya başlayınca, gecenin bir yarısı oturdum internet başına doğum sancısı hakkında araştırmaya başladım. Ve o zaman anladım ki cimcime geliyor.

Dakikaları tutmaya başlamıştım, eşime de bir şey söylemeden öyle sabahı yapmıştım. Sonunda saat 07:30 olmuş ve sancılar 15 er dakikaya inmişti. Artık eşime söylemenin vakti gelmişti ve eşim duyunca “bu saate kadar niye bekledin” diye kızmıştı. Hastanenin yakın olmasından yada doğumun kolay olacağını düşündüğüm için galiba bu cesaret bana gelmişti. Hastaneye gittik ,doktor kontrollerimiz yapıldı ve cimcime gelmiş fakat başka şeylerin de olması beklendiği için acil olarak karar vermem söylendi. Normal olmayacağı kesinleştiği için sezeryana karar verildi ve hemen doğumhane için hazırlandım. Kimseye söylememiştik hastane de olduğumuzu ,eşime de bir taraftan fotoğraflarımı çek diyordum, komikti ama çok güzel bir hatıra oldu bizim için.

İlk günlerde en çok hangi konularda zorlandın?

Ahhahh ilk günler gerçekten çok yorucu ve sıkıntılı geçti. Cimcime doymuyordu, sütüm vardı ama ben çok sıkıntılı olduğum için cimcimeye yansıyordu. Biraz da inatçı ve gazlı bir çocuk olduğu için ağlama krizleri çok yaşadık.

İşe döndüğünde İpek kaç yaşındaydı? İşe geri dönme kararını almak zor oldu mu?

Çalışan bir annenin doğum sonrası yasal hakkı maalesef 112 gün ile sınırlı. Doğum sonrasında bu hakkım bittiği anda İpek daha 3,5 aylıktı. Onu bırakıp işe gelmek çok kötü bir duyguydu benim için. Onun geleceği için çalışmak zorundaydım ve bütün zorluklara rağmen çalışmaya devam ettim, ediyorum da. İnşallah devlet annelere biraz daha önem verir de doğum izninin süresini arttırır !

Bildiğim kadarıyla İpek anneannesiyle beraber. Böyle olduğu için gönül rahatlığıyla ayrılıyorsun sanırım evden. Belli bir zaman sonra kreş ya da oyun grubu düşünüyor musun?

İpek doğduğu andan itibaren annemin kollarına gitti. Gece ağladığı zaman eşime annemi ara da gelsin dediğim de cimcime biranda sesini keserdi. Annem geldiğinde onun kucağında uyur, sakinleşirdi. Evimizin de karşılıklı olması belki de benim en şanslı olduğum yanım. Annem benden daha iyi bakıyor ve gözüm arkada hiç kalmıyor. İlerde hatta bu dönemler de kreş çok gündemimiz de. 3 yaşına kadar da oyun gruplarına katılmıştık, arada katılmaya da devam ediyoruz.

“İki yaş halleri” diye bir şey var mı gerçekten? (sendrom demeyi sevmiyorum ben) Siz neler yaşadınız?

İki yaş ,off off neler yaşamadık ki neler. Pedagoga gitmeyi bile düşünmüştük. Çalışan anne olduğum için bazen ona vakit ayırmadığımı fark ettim ve iş yerinden izin aldım, onunla çok güzel vakit geçirdim. Eşim işten gelince de onunla güzel vakit geçirdiler, hep sarıldık, sevdiğimizi ona devamlı söyledik. Kızdık ,sesimizi yükselttik ama çok pişman olduk. Bizi dinlemiyor, başıboş dolaşıyor, yapma dediklerimizi yapıyordu. Gerçekten kötü bir dönemdi bizim için. Tabi her çocuk farklı olduğu için yaşadıkları da farklı olabiliyor.

İlk olarak ne zaman “anne olmuşum ben” dedin J

İlk olarak, cimcime çok kötü hastaydı hatta bunu yazmıştım sosyal medya da .Çok sinirlerim bozulmuştu, hastaneyi ve oradaki doktorları o anda öldürebilirdim. Cimcime ateşler içinde yanıyordu, acile gittik ve çocuğuma yapmadıkları kalmamıştı. Buz gibi suyun içinde tutacaksınız demişlerdi. Tamam ateşi düşsün diye yapılıyor da ama bu diğer çocuklarla aynı yerde yapılmaz ki.Belki 10 çocuk birden o buz gibi suyun içine sokuluyor, çocuklar çığlık çığlık, kıyamet kopuyor ve eşimi yanıma almamışlardı. Yeter be! Dedim ve hastaneden çocuğumu alıp eve geldim. Bide utanmadan bana imzalatmışlardı, çocuğuma bir şey olursa sorumlusu annesidir diye. O gün sabaha kadar hiç uyumadım ve ateşi düşsün diye bekledim ve sabahta o halle işe gittim. O gün aklıma geldikçe hep ağlarım ve şimdide de çok doldum. İşte o gün “Ben Anne’yim” dedim iyi ki de Allah bu güzel varlığı bana nasip etmiş.

Uyku eğitimi vermiş miydin? (bizim gündemimizde bu konu olunca en çok onu merak ediyorum)

Uyku eğitimi gerçekten başlı başına bir konu bence. Biz cimcimeye özel bir eğitim vermedik. Her akşam saat 21:00 olduğunda pijamalarımızı giyer babamıza “İyi geceler babacım” diyerek kokulu öpücük göndererek yatağımıza yatıyoruz. 1 yaşından itibaren bu şekilde yapmaya devam ettik. Cimcimenin tek kötü tarafı bir yere gittiğimiz zaman uyumuyor. Saat kaç olursa olsun eve gidene kadar bizimle oturuyor.

İpek’in nasıl biri olması seni mutlu eder?

İpek çok bilmiş bir çocuk gerçekten. Kim görse 5 yaşında mı? diye sorar oldu. Konuştuğu kelimeler bazen bizleri bile şaşırtıyor. Cesaretli, mutlu, heyecanlı, sevgi dolu bir çocuk inşallah hep böyle olmaya devam eder.

1baba1anne’de hangi konulara yer veriyorsunuz?

1Baba1Anne dopdolu. Doğum hikayeleri ,yemekler, gezilecek yerler, kullandığımız ürünler, cimcimenin hayatı, anne-baba olarak katılmış olduğumuz eğitimler, girişimci/Blogger/çalışan anne-babalar ile yapmış olduğumuz röportajlar, güzellik, hayata dair ne varsa hepsini kolaylıkla bulabileceğiniz yaşam alanı.

Çokça gezdiğinizi biliyorum. Bebekli/çocuklu tatil/gezme konusunda neler tavsiye edersin?

#1Baba1AnneTürkiyeTurunda diyerek çıktık yollara ve gezmeye devam ediyoruz. Hayat çocukla çok güzel ve sakın çocuklarınızı gezmeniz, seyahat etmeniz için bahane etmeyin. Ailece yapılan her gezi özeldir ve dopdoludur, o an bir daha gelmez. Çocukla gideceğiniz yerlerin en önemli özelliği onlar için uygun olup olmadığı ve doktorunun olması. Bunlara dikkat ettiğiniz sürece her yer sizindir ve alın çocuğunuzu gezin.

İpekle beraber hangi kitapları okuyorsunuz?

Cimcimenin kitaplığı dergiler ve kitaplarla dopdolu. Aktivite kitapları, boyama kitapları her geçen gün artmaya devam ediyor. Masal kitapları en çok sevdiği kitaplar, arada kendisi de resimlerine bakarak anlattığı oluyor. Bu aralar kuzeni olacağı için Benim Küçük Kardeşim ‘i okuyup duruyoruz. Paylaşmayı hala öğrenemedik ve bebek geleceği için biraz sıkıntılıyız.

Ev-iş derken kendine vakit ayırabildiğin zaman dilimi kalıyor mu?

Herkesin en çok merak ettiği soru bu J .Hem çalışıyorsun, hem ev işi hem de çocuk hatta bir de blog. Bunların hepsine nasıl yetişiyorsun? Yetişebiliyor muyum bilmiyorum ama galiba bunları yaparken bazı şeyleri geri plana atıyorum. Kendime zaman kalmasına kalıyor da yine de ben rahat edemiyorum. Sinemaya gittiğimiz de bile aklım hep cimcime de oluyor çünkü eve geliş saatimizi biliyor ve bizi kapıda bekliyor. Kendime pek vakit ayıramıyorum o kesin, kuaför de geçen saatler dışında belki de J

Anne adaylarına neler tavsiye edersin?

Annelik çok güzel bir duygu. Allah nasip ettiği sürece anne olmayı sakın ertelemeyin. Çalışan 1Anne olarak akşam eve gittiğim zaman kapıda beni görünce “Annecimmm” diye sarılan o melek varya işte o bütün her şeye bedel. Gün içerisinde ne yaşıyorsanız yaşayın sakın onu eve taşımayın. Servise, minibüse bindiğiniz de yada iş yerinizden çıktığınız anda bütün sıkıntılarınızı atın ve çocuğunuza sarılmayı hayal edin. Hayal edin ki o size güç versin. Anne olmanın keyfini çıkarın, annesiniz diye de kendinize vakit ayırmayı unutmayın. Arada eşinizle birlikte dışarı çıkın, arkadaşlarınızla buluşun. Sizde insansınız ve bunlardan anne oldunuz diye vazgeçmek zorunda değilsiniz. Kendinizi arada mutlu edin ki aileniz de mutlu olsun.

Hayat çocukla çok güzel ! Sakın onları başka şeyler için bahane etmeyin.

Sevgiler güzel anneler-anne adayları.

Çok teşekkürler J

Katıldığın için çok teşekkürler; İpek’e koocamaaan öpücükler

Ben -maşallah diyeyim de- gezmelerine/katıldıkları etkinliklere yetişemiyorum :) 1 Baba 1 Anne'de sahiden güzel konu(k)lara yer veriyorlar. İpek'in tatlı dünyasını da takip etmeyi de seviyorum.

Ama sahiden, Burcu'nun da dediği gibi kendimize vakit ayırmayı unutmamak gerek...

Yeniden teşekkürler Burcu :)